Komu władza ludowa odmawiała profesury

W PRL wstrzymywano awanse naukowe ludzi, którzy narazili się władzy.

Adrian Grycuk/Wikipedia Budynek Wydziału Historycznego UW.

Jerzy Holzer – 21 lat, Bronisław Geremek – 17 lat, Stefan Amsterdamski – 26 lat, Jerzy Łojek nie doczekał się w ogóle. To nie lista nominacji do prestiżowych nagród, lecz czas oczekiwania na uzyskanie w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej tytułu profesora zwyczajnego lub nadzwyczajnego przez naukowców, których władza, delikatnie mówiąc, nie hołubiła.

Uzyskanie tytułu profesorskiego w PRL obwarowane było nie tylko wymogami naukowymi, co jest oczywiste, lecz także wieloma innymi względami, do których zaliczało się zazwyczaj poparcie dla władzy lub opowiedzenie się przeciwko niej.