Rocznik 1957. Historyk, od 1992 r. pracował w różnych departamentach w MSZ. W 1997 r. został p.o. szefa Biura Łącznikowego RP przy NATO, później – do 1999 r. – był wiceszefem tej placówki, a następnie ambasadorem Polski w Iranie. Po powrocie z placówki znów pracował w MSZ, a w 2005 r., po objęciu władzy przez PiS, został wiceministrem.
Był wówczas głównym negocjatorem w rozmowach z USA w sprawie tarczy antyrakietowej w Polsce. W 2008 r. został odwołany z funkcji wiceministra – w wywiadzie dla „Newsweeka” ujawnił kulisy negocjacji z Amerykanami w sprawie umieszczenia w Polsce elementów tarczy antyrakietowej. Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego odebrała mu za to certyfikat dostępu do materiałów niejawnych. Zagorzale krytykował rządy Platformy Obywatelskiej i popierał działania prezydenta Lecha Kaczyńskiego, wyraźnie zbliżając się do PiS.
W 2008 r. został wiceszefem BBN. W tym czasie formalnie przebywał na urlopie bezpłatnym na MSZ, ale po rezygnacji z funkcji w BBN w 2010 r. – i po wyborach prezydenckich, które wygrał Bronisław Komorowski – Sikorski nie zgodził się na jego powrót na Szucha. Waszczykowski pożegnał się z MSZ 1 września 2010 r. Jako oficjalny powód podano „brak możliwości wyznaczenia stanowiska odpowiadającego kwalifikacjom i przygotowaniu zawodowemu Witolda Waszczykowskiego w związku z utratą poświadczenia bezpieczeństwa upoważniającego do dostępu do informacji niejawnych stanowiących tajemnice państwową”.
Nieoficjalnie chodziło jednak o otwartą krytykę wobec ministra Sikorskiego. – Wielokrotnie, i to publicznie, krytykował linię resortu i poddawał w wątpliwość kanony polskiej polityki zagranicznej. W ten sposób złamał podstawową zasadę funkcjonowania urzędnika służby zagranicznej, który ma realizować politykę rządu – mówił POLITYCE jeden ze współpracowników ministra spraw zagranicznych. Waszczykowski od 2011 r. jest posłem (wtedy też wstąpił w szeregi PiS).
Czytaj także:
» Konflikt Waszczykowskiego z Sikorskim