Przy-PISy Redaktora Naczelnego

Jak wyprzedzająco donosiły „Wiadomości” TVP, rezolucja Parlamentu Europejskiego, wzywająca rząd RP do respektowania konstytucji i zaleceń Komisji Weneckiej, to intryga przegranych (a jakże sprawnych) polityków PO, „którzy zabiegają o nałożenie sankcji na Polaków”. Sama rezolucja jest zresztą pisana przez Niemki, z których co najmniej jedna miała dziadka w Wehrmachcie, a druga jakieś problemy w radzie miejskiej. Gdyby ta argumentacja nie starczała, jest jeszcze kolejny przekaz dnia: Polska naruszyła potężne zagraniczne interesy, wstała z kolan, więc teraz instytucje europejskie w odwecie naruszają naszą suwerenność i ingerują w wewnętrzne sprawy. Dla ludzi pamiętających PRL ta paplanina to rozczulający powrót do przeszłości. Odrzucanie ingerencji Zachodu w wewnętrzne sprawy państw socjalistycznych było kanonem ówczesnej propagandy, z której wzorów TVP czerpie bez opamiętania. Suwerenność interpretowano jako prawo władzy do robienia na swoim terytorium i ze swoimi obywatelami co zechce. Opozycja demokratyczna, informująca zachodnie rządy i instytucje o postępowaniu władz, była oskarżana o zdradę (jak płk Kukliński czy działacze KOR). Że analogia jest zbyt odległa? Fakt, obecny rząd, w odróżnieniu od peerelowskiego, ma mandat demokratyczny, ale przecież zarzuty są takie, że po wyborach stawia się ponad demokracją. A władza, która ostentacyjnie nie szanuje ani konstytucji, ani obywateli, odbiera sobie prawo do szacunku i lojalności. Dramatycznie szybko tracimy reputację. W „Rzeczpospolitej” czytałem o nas korespondencję z Australii. Wpływowy „The Guardian” raczył zauważyć, że „nowy rząd Polski jest komiczny, ale sam spektakl już nie. Obecna Polska staje się niebezpieczna i dla siebie, i dla Europy”. W prasie europejskiej najwyższa fala komentarzy i analiz już się chyba przetoczyła: teraz zyskujemy status ciekawego, ale coraz bardziej marginalnego kuriozum. Kto ma znajomych na Zachodzie, pewnie potwierdzi: bardziej uprzejmi pytają z politowaniem, co się nagle u was stało? Bardziej obcesowi sugerują, że być może, sorry, jednak coś w was niefajnego siedziało. Ostatnie, dziwne referendum w Holandii przeciwko hipotetycznemu przyjęciu do Unii Ukrainy jest powszechnie interpretowane jako oznaka rozczarowania, a nawet złości tzw. starej Unii wobec wschodnich Europejczyków, którzy do UE weszli, pieniądze biorą, w niczym (uchodźcy, ocieplenie klimatu, walka z terroryzmem, grecki dług) pomagać nie chcą. Wybierają jakieś nacjonalistyczne reżimy i jeszcze mają pretensje. Referendum holenderskie to bardzo zła wiadomość. Odebranie Ukrainie europejskiego marzenia wpycha naszych sąsiadów albo w chaos i nacjonalizm (również antypolski), albo w ręce Rosjan. A w UE jest sygnałem do odwrotu od błędu rozszerzenia i do podziału Europy na centrum i peryferie. Polska Kaczyńskiego sama już w tę stronę zmierza. PiS realnie zaprzestał prowadzenia polityki europejskiej, w Brukseli i Strasburgu jest nieobecny, naburmuszony lub ignorowany. A niedługo rusza przegląd tzw. perspektywy budżetowej do 2020 r. Oczywiście dla PiS propagandowo to wszystko jedno: jeśli ocalimy środki, to będzie sukces rządu; a jak nam obetną, to będzie wina Tuska, kodowskiej targowicy i niem