Wicepremier Gowin ogłosił, że rewolucji obyczajowej nie będzie, gdyż Polacy jej nie chcą. Zamiast rewolucji obyczajowej Gowin zaproponował deglomerację, czyli przeniesienie niektórych instytucji ze stolicy do innych miast, a także program Energia Plus dla małych i średnich przedsiębiorstw. Dał do zrozumienia, że są to propozycje korzystniejsze niż kontrowersyjne eksperymenty obyczajowe, takie jak in vitro, seks w związkach partnerskich czy prawa kobiet.
Słuszność decyzji Gowina potwierdził zresztą premier Morawiecki, zapewniając, że Polska jest sercem Europy, a bycie Europejczykiem nie polega na „jakimś eksperymentowaniu z obyczajowością”. Zwłaszcza że Polska posiada własną, mocno ugruntowaną obyczajowość i wbrew temu, co twierdzi opozycja i jej media, jest ona oparta na miłości.
Obóz rządzący popiera miłość, o ile ma ona charakter tradycyjny i jest uprawiana w celu prokreacji. Prorządowe media starają się mówić o tych sprawach głośno, niedawno odważnie poruszyło je Radio Maryja w audycji „Jak być dobrą żoną w sypialni” z udziałem księdza Różańskiego. Kapłan ten rozwiał wyobrażenia na temat pożycia małżeńskiego, twierdząc, że małżeństwo jest trójkątem, w którym jest żona, mąż i Bóg i w którym kobieta to sanktuarium życia, a „sypialnia to jeden z ołtarzy”.
Boję się, że takie postawienie sprawy może niektórych do uprawiania seksu małżeńskiego zniechęcać. Zwłaszcza że prowadzący dali jasno do zrozumienia, że gdy małżonkowie współżyją, muszą się liczyć z możliwością zapłodnienia. Chociaż z drugiej strony małżonkowie zostali zapewnieni, że w zasadzie nie jest to ich zmartwienie, bo o tym, czy do zapłodnienia dojdzie, i tak decyduje Bóg, dlatego np. stosowanie antykoncepcji czy kalendarzyka małżeńskiego nie ma większego sensu.