Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Kraj

Rocznica powstania Brygady Świętokrzyskiej, czyli trefne patronaty Andrzeja Dudy

Prezydent Andrzej Duda podczas szczytu przywódców państw Grupy Wyszehradzkiej Prezydent Andrzej Duda podczas szczytu przywódców państw Grupy Wyszehradzkiej Jakub Szymczuk/Kancelaria Prezydenta / Flickr CC by SA
Świętowanie przez prezydenta rocznicy powstania Brygady Świętokrzyskiej w zasadzie nie powinno dziwić. Mimo to pojawia się pytanie: po co mu to?

Andrzej Duda jest prezydentem nad wyraz przewidywalnym. Dlatego dziwić może zdziwienie, że patronatem objął także obchody 75. rocznicy powstania Brygady Świętokrzyskiej. Doskonale wpisuje się to w tzw. politykę historyczną jego obozu, której elementem jest sugerowanie, że groźniejszy od niemieckiego nazizmu był sowiecki komunizm oraz powolne zastępowanie okupacyjnego czynu Armii Krajowej, a już na pewno fenomenu Polskiego Państwa Podziemnego, powojennymi działaniami „żołnierzy wyklętych”, zwłaszcza pokroju „Burego” i „Ognia”. A także flirt ze skrajnymi narodowcami, czyli gloryfikowanie razem z kibolami i neofaszystami z ONR i Rot Niepodległości Narodowych Sił Zbrojnych zamiast AK.

„Zasługi” Brygady Świętokrzyskiej

Żeby jednak firmować także Brygadę Świętokrzyską?! Jedyną polską formację wojskowo-polityczną skażoną kolaboracją z hitlerowskim okupantem, narzędzie Gestapo, SS i Abwehry? Nie wspominając o najważniejszym: mordowaniu ukrywających się przed Zagładą Żydów, partyzantów z ugrupowań związanych z komunistami oraz… konkurencyjnych członków narodowego podziemia.

Przecież wszelkie wątpliwości na temat Brygady Świętokrzyskiej wyjaśniła głośna dyskusja po złożeniu przez premiera Mateusza Morawieckiego wieńca na grobach członków tej formacji pod Monachium zamiast np. uczczenia polskich ofiar pobliskiego obozu w Dachau. Gest został skomentowany – także przez uznanych historyków – m.in. przypomnieniem współpracy Brygady z nazistami.

Nie może być więc mowy o prostym politycznym kiksie wynikłym z nieświadomości, nieuctwa Andrzeja Dudy lub jego doradców i speców od tzw. wizerunku.

Czytaj też: Jak kult żołnierzy wyklętych dzieli społeczeństwo

Prawica uśmiecha się do skrajnie narodowego elektoratu

Wniosek może być tylko jeden: Andrzej Duda i jego otoczenie świadomie podążają za linią swojego obozu w nadziei na pozyskanie skrajnie narodowego elektoratu oraz tych potencjalnych wyborców, którzy na rozmaitych marszach niepodległości ryczą w rytm kibolskich zaśpiewów: „Narodowe Siły Zbrojne”, paradują w koszulkach z hasłem „Śmierć wrogom ojczyzny” lub – co jest szmaciarstwem szczególnym – na karkach i łydkach tatuują sobie kotwicę Polski Walczącej.

Morawiecki dał przecież przykład, a prezes brakiem reakcji mu przyklasnął. Ciekawe skądinąd, co na to zwolennicy tezy, że Jarosław Kaczyński nie jest mimo wszystko antysemitą?

Czy kampania wyborcza, było nie było, prezydenta musi polegać na szarganiu powagi pełnionego urzędu obecnością na byle dożynkach, piknikach, festiwalach czy – co piszę ze szczególnym bólem – narciarskich zawodach? Potem bywa to uwieczniane na kamiennych tablicach pamiątkowych, a wkrótce może i na pomniczkach. Równocześnie tenże Duda na prawo i lewo ogłasza coraz bardziej namaszczonym, niemal biskupim tonem, jak to szanuje urząd, który przyszło mu pełnić, i jakim to nie jest prezydentem wszystkich Polaków.

Naiwnych, a może po prostu przywiązanych do jakichkolwiek zasad ludzi wciąż drąży pytanie: jak można posuwać się tak daleko? Gdzie są granice podlizywania się ewentualnym wyborcom? Czy w kraju Ubu, by przywołać słynny dramat Alfreda Jarry’ego, sięgają one wszędzie? Czyli nigdzie?

Czytaj też: Jak narodowcy upamiętnili powstanie

Więcej na ten temat
Reklama
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną