Powązki, dawniej Wojskowe, teraz Komunalne. Żegnamy Bożennę Grońską, żonę Ryszarda Marka Grońskiego – pisarza, satyryka (kabarety Dudek, Wagabunda), znawcę przedwojennych i okupacyjnych teatrzyków, kolegę z POLITYKI i z Kabaretu pod Egidą (zanim nas obu Pietrzak nie wyrzucił za niesłuszne poglądy). Marek zmarł trzy lata temu. Pochowaliśmy go na tym samym cmentarzu, niedaleko Rakowskiego, Toeplitza, Wróblewskiego, Zdanowskiego, Mojkowskiego, innych nie pamiętam. Tyle razy byłem na tym cmentarzu, że mnie proszę nie odprowadzać – trafię z zamkniętymi oczami.
(To straszne, ale w trakcie pisania tego felietonu dotarła do mnie wiadomość, że 13 września zmarł Henio Malecha – aktor i dziennikarz, jeden z ojców założycieli Studenckiego Teatru Satyryków. Mówimy Malecha, a w domyśle STS, mówimy STS, a w domyśle Henio, Henio Malecha. Obdarzony niezwykłym poczuciem humoru, życzliwy ludziom, cudowny na scenie, za kulisami i podczas swojego kabareciku w bufecie. Heniu, kochamy Cię!).
Dom Przedpogrzebowy przestronny, a nas garstka, dziesięć, może piętnaście osób. Marek i Bożenna nie mieli dzieci, a szkoda, bo byliby świetnymi rodzicami. Marek pisał dla dzieci, a Bożenna swoje instynkty macierzyńskie przenosiła na psa – najważniejszej istoty w domu. Mało nas zostało, kilka osób. Z tak zwanego środowiska – nikt. Stolik w Czytelniku, gdzie Marek był częstym gościem, umarł.
Dzieci, jako się rzekło, nie ma. Ola Kwaśniewska, w niedawnym wywiadzie, opowiedziała o presji, jaką ze strony społeczeństwa odczuwają kobiety, które rezygnują z macierzyństwa. „Wiemy, że macierzyństwo jest ogromnie ważne dla wielu kobiet, ale to nie powód, by te, które dzieci nie mają, były albo ignorowane, albo zmuszone do wiecznego tłumaczenia się ze swoich decyzji życiowych” – powiedziała.