Nowa Lewica to pierwsza polska partia, która oficjalnie wprowadziła u siebie podział na frakcje, pozostałości po SLD i Wiośnie. Frakcje odzwierciedlają różne poglądy członków partii w granicach wartości i celów partii oraz działają na rzecz ich promocji w jej działalności programowej – głosi statut Nowej Lewicy, który przesądza także, że do którejś z frakcji powinien należeć każdy działacz ugrupowania. Frakcje nie muszą być w ten sposób sformalizowane, od innych form życia partyjnego różnią się zasadniczo tym, że łączą polityków nie tylko ze względu na powiązania towarzyskie, sympatie i antypatie czy taktyczne sojusze, lecz przede wszystkim z racji odmienności programowej od dominującego w danym ugrupowaniu nurtu.