W odpowiedzi na propozycję prezeski Fundacji Kulawa Warszawa przewodnicząca Warszawskiej Rady Kobiet zapowiedziała wystąpienie o zmianę przedwojennej nazwy placu Inwalidów, „bo jest obraźliwa dla osób z niepełnosprawnościami”. Propozycja wywołała żywą dyskusję; jedni pytają, dlaczego nazwa placu przez tyle dziesięcioleci nie obrażała, a teraz zaczęła, drudzy tłumaczą, że to efekt przedwojennego zacofania, na skutek którego społeczeństwo nie miało wiedzy o tym, że słowo inwalida jest obraźliwe, stygmatyzujące i należy się go pozbyć.
Zgadzam się, że skoro jako społeczeństwo nie robimy zbyt wiele dla osób z niepełnosprawnościami, to przynajmniej ich nie obrażajmy. Albo nie udawajmy, że nie wiemy, że ich obrażamy, jak przewodnicząca komisji nazewnictwa Rady Warszawy Anna Nehrebecka (PO), która uparcie broni placu Inwalidów, twierdząc, że „to jedna z najstarszych nazw, nawet w Paryżu taki jest”. Nie wiem, co osoby z niepełnosprawnościami zrobiły radnej Nehrebeckiej, że chce, aby plac Inwalidów nadal istniał i ich obrażał.
Uważam, że zamiast zasłaniać się Paryżem, niech ma odwagę powiedzieć wprost, że uczucia osób z niepełnosprawnością są jej obojętne. Poza tym nie zgadzam się z nią, że jeśli coś jest w Paryżu, to w Warszawie też musi. W Paryżu jest np. słynny plac Pigalle, gdzie są najlepsze kasztany, ale trzeba się pogodzić z tym, że w Warszawie najlepsze kasztany oferuje się w miejscach znacznie mniej atrakcyjnych, na dodatek w o wiele skromniejszym wyborze.
Zaniepokojona radna Nehrebecka pyta, czy w związku z propozycją Fundacji Kulawa Warszawa plac Inwalidów powinno się teraz nazwać placem Osób z Niepełnosprawnościami? Uważam, że nie powinno się, tak jak nie powinno być placu osób z depresją czy osób z tętniakiem aorty. Zmiana nazwy placu Inwalidów to z pewnością dobry sposób, żeby szybko i tanio poprawić komfort osób z niepełnosprawnościami.