Ciemno, coraz ciemniej
Jakże łatwo przywykamy do zła, zwłaszcza gdy cierpią inni.
30.11.2021
Jakże łatwo przywykamy do zła, zwłaszcza gdy cierpią inni.
Ja tam w sąd ostateczny, życie wieczne, niebo i piekło nie wierzę, ale żebym od razu był większym materialistą, egoistą i nihilistą niż nasi biskupi, to śmiem wątpić.
Jeśli zawodowy dziennikarz czymś jeszcze ma się różnić od pozostałych „nadawców medialnych”, to chyba jasno określonymi zasadami, których przestrzega.
Minister Przemysław Czarnek oświadczył, że nietolerancyjni ateiści chcą wprowadzić w Polsce ateistyczną dyktaturę, podczas gdy tolerancyjni katolicy są przyjaciółmi ateistów, wszelka zaś dyktatura jest im obca.
Wrzesień. Zaraz zajęcia! Sto tysięcy nauczycieli akademickich powoli ogarnia niepokój.
Wzorowana na religijnym wyznaniu wiary i przysięgach romantycznych patriotów retoryka etosu lekarskiego z dekady na dekadę brzmi coraz bardziej nieautentycznie.
Trzeba sobie powiedzieć jasno, że zachwyt mężczyzny ma naturę seksualną, wobec czego głośne jego wyrażanie nosi znamiona molestowania.
Wszystko jest oczywiste. Co było, to nie wróci. Czas płynie nieubłaganie.
Wiele jest manipulacji i sofizmatów w tzw. dyskursie publicznym, lecz ten z „prawem naturalnym” to prawdziwy majstersztyk. Trick jest tak przebiegły, że właściwie nikt nie wie, o co chodzi, a przeto nie protestuje.
O honorze i innych takich dyrdymałach możemy zapomnieć. Hulaj dusza, piekła nie ma!
Zżarła nas demokracja. Z czegoś, co jeszcze ćwierć wieku temu znano jako posiadanie klasy i manier, pozostała już tylko zwykła ludzka uprzejmość.
W nocy polityki wszystkie koty są czarne.
Psychologowie, jak politycy, dzielą się na populistów i mentorów.
Polacy nie stworzyli narodu politycznego, a wolność znają wyłącznie jako niepodległość powiązaną ze swobodami osobistymi.
Kto uczy się etyki, ten, owszem, może i powinien doskonalić się moralnie, niemniej w bardzo szczególny sposób.
Wiadomo, że Adam Michnik jest towarzyszem podróży chrześcijan.
Tak to roi sobie wschodnioeuropejski poeta o najszlachetniejszym zapomnieniu i niedocenieniu, połączonym z wiekuistą sławą.
27 marca zaczyna się Pesach, święto nadziei i moralnego samodoskonalenia człowieka. Wychodźmy z pandemii, wychodźmy z Egiptu!
Nie ma litości dla tych ludzi pośrodku żywota, którzy pożegnali się już trzy razy z młodością.
Cywilizacja liberalna doszła do ściany. Ideały liberalnej demokracji nie dadzą się już w kolejnych pokoleniach zreprodukować.
Do dziś jesteśmy zaczadzeni kazaniami Piotra Skargi i fantazmatami „Ksiąg narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego” Mickiewicza.
Nie wiemy, w jakim języku artykułować nasze moralne żądania i komu powierzyć pracę nad ich realizacją.
Różnica między nauką, magią i religią nie polega na stopniu racjonalności. Niemądrzy bywają i magowie, i naukowcy.
A może to my, filozofowie, z Grecji rodem, jesteśmy głupcami, wyrzekając się szczęścia i zamieniając nadzieję na sztuczny spokój i wystudiowaną rezygnację?
Jakie czasy, takie dary. Oduczyliśmy się nie tylko składania ofiar, lecz również dawania jałmużny.
Demokracja przetrwa, bo ludzie ją pokochają i się na nią „nawrócą”, a nie dlatego, że zrozumieją i wezmą sobie do serc piękną i abstrakcyjną teorię liberalnej demokracji i konstytucjonalizmu.
Czasy wszystkowiedzących lekarzy, szermujących frazesami o dobru pacjenta, a jednocześnie postępujących apodyktycznie, wedle własnych przekonań o tym, co jest słuszne pod względem medycznym i moralnym, już się skończyły.
Ukryty antysemityzm filosemitów oraz nieuświadomiony antysemityzm żydowskich „neo-Polaków” to zjawiska realne, lecz wyolbrzymiane.
Nie trzeba znać się na sztuce, aby z podniesionym czołem brać w niej udział.
Z Heglem można się spierać tak jak z ojcem – i tak będzie się „z niego”.
