Gruszki gotowane w winie, tartaletki rybne, zupa z małży i wodorostów, a nawet… dornijski wąż w sosie piekielnym. To nie lista potraw przygotowywanych w międzynarodowym konkursie kulinarnym, lecz kilka pozycji z „Uczty lodu i ognia”, książki kucharskiej stworzonej na podstawie „Gry o tron” George’a R.R. Martina. Jej autorki, Chelsea Monroe-Cassel i Sariann Lehrer, opracowały niemal 70 autorskich przepisów, dzięki którym fani książkowej i telewizyjnej serii mogą się poczuć jak biesiadnicy z Winterfell, Dorne lub Królewskiej Przystani.
„Nigdy nie ugotowałem żadnej z tych potraw. Tworzyłem je wyłącznie ze słów – z tłustych, mięsistych rzeczowników i chrupiących czasowników, polanych sosem z przymiotników i przysłówków” – przyznaje sam Martin, ale jego przysmaki ze świata fikcji trafiają dziś na nasze stoły.
Dzięki serialowo-kucharskim przewodnikom możemy przygotować żeberka Freddy’ego, którymi zajadał się Frank Underwood w „House of Cards”, ugotować ziti Carmelli Soprano albo wysączyć drinka przygotowanego według receptury wampirów z „Czystej krwi”. W Japonii do rąk fanów ostatniego z wymienionych seriali trafił nawet napój o nazwie True Blood – takiej samej, jaką nosiła syntetyczna krew pita przez serialowe wampiry.
Złota era telewizyjnego serialu zbiegła się w czasie ze złotą erą telewizji kulinarnych. Efektem tego spotkania są książkowe bestsellery sprzedawane pod serialowymi markami i osiągające imponujące nakłady. Książki kucharskie „Gotowych na wszystko”, „Rodziny Soprano”, serialu „Mad Men” czy „Ulicy Sezamkowej” pokazują, w jaki sposób wydawcy i producenci zacierają granicę między wirtualnym i realnym światem.