Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Kultura

(Aktualnie) ulubione książki Billa Gatesa

Najbogatszy człowiek świata podsumował na swoim blogu najlepsze lektury, które przeczytał w 2015 r. Dlaczego te, a nie inne? Bo w jakiś sposób objaśniają świat – tłumaczy miliarder.

 

.mat. pr..

Znajdują miliarderzy czas na czytanie. Do czytania zachęcał nie tak dawno Mark Zuckerberg. Pora na współtwórcę Microsoftu Billa Gatesa.

„Przejrzałem listę książek, które przeczytałem w tym roku, i zauważyłem pewną prawidłowość – opowiada Bill Gates na swoim blogu. – Wiele z nich, większość właściwie, odpowiada na zasadnicze pytanie: jak działa świat? Niektóre wyjaśniają prawidłowości fizycznego świata, na przykład w jaki sposób chronić się przed śmiertelnymi chorobami. Inne dają nam wgląd w ludzką kondycję. Nie zamierzałem przyglądać się tym tematom intencjonalnie, ale moja naczelna reguła, którą stosuję przy wyborze lektur, została zachowana – czytam głównie po to, żeby się uczyć”. Miliarder podsumował swoje tegoroczne lektury.

„Lista została przygotowana bez świadomego porządku” – wyjaśnia. „Nie wszystkie książki zostały opublikowane w tym roku, ale mam nadzieję, że każdy znajdzie coś interesującego dla siebie” – dodaje na zachętę. Pozycji tych na polskich rynku nie ma – jeszcze. Zawczasu warto je sobie wynotować i zapamiętać.

Oto co wyróżnił w tym roku:

.mat. pr..

1. „The Road to Character”, David Brooks

Z recenzji Gatesa: „Publicysta »New York Times’a« przygląda się sprzecznym wartościom, które motywują każdego z nas. Autor uważa, że amerykańskie społeczeństwo wciąż dobrze sobie radzi z résumé virtues (cechy,które gwarantują życiowy sukces), ale mają kłopot z eulogy virtues (cechy, dzięki którym osiągamy wewnętrzny spokój).

Brooks przywołuje historyczne postacie, które uosabiają te cechy. Charakterystyka gen. II wojny światowej George’a Marshalla okazała się bardzo pouczająca. Nawet jeśli czasem odróżnienie jednego typu cech od drugiego nie wydaje się zbyt jasne, »The Road to Character« dało mi do myślenia. To prowokujące do dalszej analizy spojrzenie na to, co to znaczy – dobrze żyć”.

.mat. pr..

2. „Thing Explainer: Complicated Stuff in Simple Words”, Randall Munroe

Z recenzji Gatesa: „Munroe (autor XKCD, komiksu internetowego o romansie, sarkazmie, matematyce i języku – red.), który kiedyś pracował nad robotami dla NASA, to idealny człowiek, który jest w stanie wyjaśnić najróżniejsze sprawy: to, jak działają smartfony, zawartość amerykańskiej konstytucji. Używa przy tym tylko tysiąca prostych, potocznych słów i diagramów.

To genialny pomysł, bo jeśli nie jesteś w stanie opisać skomplikowanego systemu w prosty sposób, oznacza to, że go tak naprawdę nie pojąłeś”.

.mat. pr..

3. „Being Nixon”, Evan Thomas

Z recenzji Gatesa: „Byłego prezydenta Richarda Nixona opisuje się jako kanciarza, łotra i podżegacza wojennego. Dlatego odświeżająca była zbalansowana lektura biografii byłego prezydenta, chociaż nie nazwałbym spojrzenia Thomasa (z zawodu dziennikarza – red.) przychylnym – na wiele sposobów Nixon był bowiem postacią głęboką nieprzyjazną. Ale prezentuje autor podejście empatyczne. Thomas pochodzi do biografii Nixona kompleksowo (podczas gdy inne prace skupiają się głównie na jego prezydenturze), pokazując go jednocześnie jako błyskotliwego, ale konfliktowego człowieka”.

.mat. pr..

4. „Sustainable Materials With Both Eyes Open”, Julian Allwood, Jonathan Cullen

Z recenzji Gatesa: „W jakim stopniu możemy ograniczyć emisję gazów cieplarnianych w naszym codziennym życiu? W dużo większym stopniu niż myślimy, co wynika z badań zespołu z Uniwersytetu w Cambridge, które są podstawą tej książki. Allwood i Cullen analizują materiały i tworzywa, których zużywamy najwięcej, szczególnie przyglądając się stali i aluminium, pokazując, w jaki sposób możemy zredukować emisję CO2 o połowę, nie zmuszając nikogo do wielkich poświęceń. Nauczyłem się dzięki tej lekturze wnikliwie patrzeć na ten ważny problem”.

.mat. pr..

5. „Eradication: Ridding the World of Diseases Forever?”, Nancy Leys Stepan

Z recenzji Gatesa: „Opowiadana przez Stepan historia uświadamia, jak wiele prób trzeba podjąć, żeby zwalczyć chorobę i jak wiele można się nauczyć z tych nieudanych prób. Akademicki styl (autorka jest historyczką, emerytowaną profesorką Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku – red.) wywodu Stepan może być uciążliwy dla nieekspertów, ale przebrnąć warto.

Aby zilustrować historię zwalczania chorób, Stepan skupia się na karierze Freda Sopera, który działał na rzecz likwidacji żółtej febry, tyfusu i malarii, najpierw w Fundacji Rockefellera, a potem, w latach 1947– 1959, jako dyrektor Panamerykańskiej Organizacji Zdrowia”.

.mat. pr..

6. „Mindset. The New Psychology of Success” (2006 r.), Carol S. Dweck

Z recenzji Gatesa: „Dweck (psycholożka pracująca na Uniwersytecie Standforda – red.) wyjaśnia, w jaki sposób przekonania o własnych zdolnościach wywierają potężny wpływ na to, jaką drogę wybieramy w życiu. Dokonuje tego na podstawie dogłębnych analiz najnowszych badań, co czyni w sposób zajmujący.

Teza Dweck brzmi: nasze geny wpływają na naszą inteligencję i talent, ale jeśli myślisz, że zdolności wynikają głównie z DNA, a o naszym powodzeniu decyduje przeznaczenie, nie zaś praca czy determinacja – oznacza to, że przejawiasz tzw. fixed mindset (mentalność zamknięta), a nie growth mindset (mentalność wzrostowa). Nasi rodzice i nauczyciele w dużym stopniu wpływają na to, jaką drogę wybierzemy, a to nastawienie bardzo wpływa na naszą przyszłość”.

Dodatkowe wyróżnienie: „The Vital Question”, Nick Lane.

Z recenzji Gatesa: „Przeczytałem w tym roku książkę, która z pewnością zasługuje na obecność w tym zestawieniu, chociaż nie miałem czasu na opracowanie pełnego, i pochlebnego, opisu tej lektury. Książka Lane’a sięga do genezy życia. Po lekturze od razu sięgnąłem po inne książki tego autora.

Ale przegapiłem możliwość spotkania z nim, która nadarzyła się we wrześniu, kiedy obaj przebywaliśmy w Nowym Jorku. Kolejnej okazji postaram się już nie przegapić”.

Reklama

Czytaj także

null
Ja My Oni

Jak dotować dorosłe dzieci? Pięć przykazań

Pięć przykazań dla rodziców, którzy chcą i mogą wesprzeć dorosłe dzieci (i dla dzieci, które wsparcie przyjmują).

Anna Dąbrowska
03.02.2015
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną