Bohater J.K. Rowling tym razem w teatrze

Przyglądając się temu, co oferuje nam popkultura, momentami trudno uwierzyć, że mamy rok 2016, a nie lata 80. czy 90. ubiegłego wieku. W kinach „Pogromcy duchów”, w telewizji „Z archiwum X”, w zapowiedziach „Miasteczko Twin Peaks”, „Słoneczny patrol” i „Łowca androidów”. Wracają stare pomysły i postaci, również te literackie. Stephen King w „Doktorze Śnie” przypomniał bohaterów „Lśnienia”, a na rodzimym podwórku Andrzej Sapkowski zaskoczył wszystkich, publikując powieść „Sezon burz”, w której po kilkunastu latach znowu mogliśmy przeczytać o wiedźminie Geralcie. W nurt ten wpisuje się również J.K. Rowling, która w tym roku aż dwa razy ponownie zaprosi nas do stworzonego przez siebie świata czarodziejów: w listopadzie do kin zawitają „Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć”, w Wielkiej Brytanii zadebiutowała zaś już sztuka „Harry Potter i Przeklęte Dziecko”, będąca oficjalną kontynuacją opowieści o niegdyś młodym, a w tej historii już dorosłym magu. Rowling dla dorosłych Ostatnie lata upłynęły Rowling raczej pod znakiem książek dla starszych czytelników: w 2012 r. opublikowała „Trafny wybór”, czyli swoją pierwszą powieść spoza świata Harry’ego Pottera, w latach 2013–15 natomiast do księgarń trafiły aż trzy kryminały z serii o Cormoranie Strike’u, pisane pod pseudonimem Robert Galbraith „Wołanie kukułki”, „Jedwabnik” i „Żniwa zła” (docelowo na cykl ten złożyć się ma aż dziewięć tomów, czyli o dwa więcej niż na serię o Potterze). Literacko były to wyprawy do zupełnie innego świata. „Trafny wybór” to inspirowana powieściami XIX-wiecznymi, zwłaszcza Dickensem, historia małego angielskiego miasteczka, jego mieszkańców i ich problemów, w której Rowling postanowiła opisać różne oblicza ludzi, zmieniane zależnie od okoliczności i towarzystwa. Zero magii, powolne tempo akcji, sceny przemocy seksualnej, tłum bohaterów – niemal całkowite przeciwieństwo jej poprzednich książek. Zresztą i kolejne trzy powieści to również nowa jakość, bo trudno porównywać nastoletniego czarodzieja-łobuza z weteranem wojny w Afganistanie, obecnie prywatnym detektywem, z protezą nogi, kiepskimi perspektywami na kolejne zlecenia i zamiłowaniem do oglądania świata przez dna kieliszków i butelek. Sama autorka w kolejnych wywiadach powtarzała, że wątpi w powstanie ósmej powieści z serii o Potterze i że opowiedziała całą historię tego bohatera. Ale w ciągu blisko 10 lat, jakie minęły od publikacji ostatniego tomu serii, „Insygniów Śmierci”, nieustannie, w różnych formach, wracała do tego świata. Do księgarń trafiły „Baśnie Barda Beedle’a”, „Quidditch przez wieki” oraz „Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć”, które Rowling napisała, by wspomóc różne akcje charytatywne. Wszystkie trzy pierwotnie istniały jako fikcyjne książki czytane przez Harry’ego i innych uczniów Hogwartu, a dwie ostatnie nie są nawet podpisane nazwiskiem pisarki – jako ich autorzy występują odpowiednio Kennilworthy Whisp i Newt Skamander, czyli fikcyjne postacie z serii. Nieco chaotycznym, ale nie mniej bogatym źródłem informacji o wydarzeniach i bohaterach z uniwersum Harry’ego Pottera są udzielane przez pisarkę wywiady, spotkania z czytelnikami i jej konto na Twitterze. W 2007 r. zaskoczyła na przykład cały świat, informując wprost, że Dumbledore był homoseksualistą, a jego tragiczną miłością był czarnoksiężnik Grindelwald, niegdyś jego przyjaciel, a ostatecznie wróg. Przez lata zdradzała też kolejne mniej i bardziej istotne szczegóły na temat poszczególnych postaci, opisując na przykład, jak poznali się wuj i ciotka Harry’ego, snuła też historie o przyszłości popularnych bohaterów. Przełomem było jednak założenie serwisu Pottermore.com, początkowo nieco przypominającego grę dla fanów Harry’ego Pottera, w której zapisywaliśmy się do domów w Hogwarcie, mogliśmy zdobywać punkty i zagłębiać się w ten świat na przykład poprzez nowe ilustracje. Z czasem doszły nowe funkcje, sama autorka też zaczęła przyciągać internautów dostępnymi tylko w tym serwisie nowymi tekstami ze świata Harry’ego – to zazwyczaj bardzo krótkie i ogólnikowe historie przybliżające niektóre postaci, lokacje czy historyczne wydarzenia (niedawno pojawiły się opisy szkół magii z Ameryki, Afryki i Japonii), niekiedy stylizowane też na przykład na artykuły z „Proroka Codziennego”, czyli wydawanej przez czarodziejów gazety. W sumie więc, choć ósma powieść się nie ukazała, czytelnicy dowiedzieli się wielu nowych rzeczy o świecie serii. Na tym zresztą jego powiększanie się nie skończy. Film „Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć” – inspirowany wspominaną wcześniej książką – otwierać ma kinową trylogię. Scenariusze pisze sama J.K. Rowling, akcja rozgrywa się kilkadziesiąt lat przed narodzinami Harry’ego, a głównym bohaterem jest grany przez Eddiego Redmayne’a (Oscar za „Teorię wszystkiego”) poszukiwacz magicznych bestii Newt Skamander. Wszystko rozgrywać się będzie w Stanach Zjednoczonych z lat 20. ubiegłego wieku, a – jak wiemy z tekstów publikowanych na Pottermore.com – tamtejsza społeczność czarodziejów znacząco różni się od tej brytyjskiej. Potter na West Endzie Sztukę teatralną „Harry Potter i Przeklęte Dziecko” już teraz uznaje się za ósmą historię o Potterze. Rowling sama siebie nazywa tu jedynie konsultantką, a ostateczną formę całości – pokazywanej już na West Endzie – nadał scenarzysta Jack Thorne. I właśnie w formie scenariusza historia ta 31 lipca trafiła do księgarń w Wielkiej Brytanii, w Polsce zaś ukaże się w październiku, ale już teraz bije rekordy zainteresowania w przedsprzedaży. Samą sztukę obejrzeli dotąd nieliczni, głównie dziennikarze (oceny były bardzo entuzjastyczne), ale zainteresowanie produkcją jest potężne. 175 tys. biletów sprzedano w 24 godziny. Dodatkowy szum wywołał fakt, że Hermiona (w którą w filmach wcielała się Emma Watson) w tej wersji opowieści jest czarnoskóra. Rowling na pomysł zareagowała entuzjastycznie, udzielając mu pełnego poparcia – posunęła się nawet do nazwania co bardziej oburzonych rasistami. Co, poza tymi kontrowersjami, przynosi nowa historia o Harrym i spółce? Przede wszystkim nie do końca precyzyjne jest określanie „Przeklętego Dziecka” opowi