Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Kultura

Warci Zachodu

Muzyka egzotyczna na polskich estradach

Ata Kak, prywatnie Yaw Atta-Owusu z Ghany; historia nieprawdopodobna, jak z filmu „Sugar Man” Ata Kak, prywatnie Yaw Atta-Owusu z Ghany; historia nieprawdopodobna, jak z filmu „Sugar Man” ­­Kuba Dąbrowski
Gdy zachodnia muzyka alternatywna wydaje się banalna, trzeba poszukać innej alternatywy. Dlatego przez okrągły rok egzotyczni artyści występują w Polsce na równych prawach, poza obiegiem muzyki ludowej.
Songhoy Blues; sławny reżyser Martin Scorsese (podobnie jak wielu muzykologów) uważa, że ich Mali jest czarną ojczyzną bluesa.­­Kuba Dąbrowski Songhoy Blues; sławny reżyser Martin Scorsese (podobnie jak wielu muzykologów) uważa, że ich Mali jest czarną ojczyzną bluesa.

Właściwie wszędzie ludzie reagują jak dzicy – uśmiecha się szeroko 56-letni Ghańczyk, błyskając złotym zębem i sygnalizując, że na spotkanie z publicznością warszawskiej Cafe Kulturalnej jest przygotowany. Tylko co on może wiedzieć o reakcjach tłumów, skoro dopiero zaczyna grać na koncertach własną muzykę?

Ata Kak: poszukiwany

Na scenie przedstawia się jako Ata Kak, bo taki pseudonim widniał na kasecie, którą nagrał na początku lat 90. Na komputerze, w domu, inspirując się trochę amerykańskim rapem. – Ale Amerykanie rapowali wtedy wolniej, ja robiłem to bardzo szybko – zastrzega. Głos Ata Kaka najwidoczniej nie przemówił do publiczności, bo z 50 wydanych wtedy egzemplarzy kasety sprzedały się trzy. Resztę rozdał rodzinie.

Artysta, prywatnie Yaw Atta-Owusu, wrócił do swojego zwykłego życia obieżyświata goniącego za pracą. Uczył angielskiego i grał na perkusji w Niemczech, potem mieszkał w Kanadzie, imając się różnych zajęć, po latach wrócił do Ghany. O karierze muzycznej zapomniał. Odkurzył ją Brian Shmikovitz, amerykański etnomuzykolog, który za stypendium Fulbrighta pojechał do Ghany i trafił na jego zakurzoną kasetę w 2002 r. Muzyka wydała mu się fascynująco egzotyczna – sprawiła, że założył blog, na którym postanowił prezentować ludziom takie wynalazki z kaset kupionych w Afryce. Nazwał go stosownie: Awesome Tapes From Africa. Zainteresowanie było tak duże, że niektóre z kaset zaczął publikować na nowo – na płytach. Chciał wydać i Ata Kaka, ale nie po piracku, więc uparcie szukał rapera różnymi metodami przez kilkanaście lat.

Dzwoni nagle telefon ze Stanów. Jakiś Schimkovitz mówi, że interesuje się moją muzyką – wspomina Ata Kak. – Myślałem, że sobie żarty stroi.

Polityka 49.2016 (3088) z dnia 29.11.2016; Na własne oczy; s. 108
Oryginalny tytuł tekstu: "Warci Zachodu"
Reklama