Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Kultura

„Ucho prezesa”: nie ma nadziei dla Warszawy

„Ucho prezesa” „Ucho prezesa” Youtube
W poprzednim odcinku „Ucho...” pochylało się nad (hipotetycznymi) kandydatami na prezydenta kraju, teraz przygląda się politykom walczącym o przywództwo w stolicy.

Mimo że wybory dopiero przed nami, a kampania oficjalnie się nie rozpoczęła, wyścig o głosy warszawiaków i warszawianek trwa od jakiegoś czasu. Serial Showmaxa reaguje na to, pokazując zakulisowe dyskusje dotyczące przyszłego boju o stolicę. Przenosimy się na Nowogrodzką, gdzie rzecz jasna stawia się Patryk Jaki, a także – niespodziewanie – Janusz Korwin-Mikke. Odwiedzamy również kwaterę główną PO, a raczej jej tajny pokój narad, w którym Grzegorz Schetyna, Adam Szejnfeld i Sławomir Neumann dają popis arogancji.

Czytaj także: Wybory prezydenckie w „Uchu prezesa”

Plany podboju Warszawy

„Na Warszawę!” jest odcinkiem zabawnym, pełnym barwnych postaci. Zaczyna się od krótkiej scenki z panią Basią, która na chwilę wikła się w grozę reprywatyzacji. Później widzimy, jak Płaszczak, obecnie szefujący MON, „załatwia” dla Polski rakiety Patriot – niby akcent w tle, ale bardzo udanie komentujący zbrojeniowe perypetie ministerstwa. Potem zaś na scenę wkraczają „gwiazdy” – kandydaci.

Co znamienne, w obozie PO nieobecny jest sam kandydat, a zamiast niego pojawiają się trzej wspomniani wyżej władcy marionetek, którzy przy kawie i paluszkach omawiają swoje niezwykle oryginalne plany walki o Warszawę. To wiele mówi. A relacja Prezes – Patryk Jaki jest pokazana jako wybitnie stronnicza, z młodym politykiem przytakującym na wszystko i momentami bredzącym bez żadnych filtrów.

Czytaj także: W „Uchu prezesa” Polska jest jak... Iran

Poligon bezwzględnej partyjnej wojny

To smutny widok. Znowu – tradycyjnie w „Uchu...” – śmiejemy się przez łzy. Bo co z tego, że sceny są śmieszne, a postaci dziwaczno-pokraczne, skoro po chwili przychodzi namysł, że to przecież prawdziwe, a serialowy uśmiech Schetyny i bredzenie Jakiego to być może przyszłość Warszawy, która stanie się poligonem dla bezwzględnej partyjnej wojny.

W zasadzie kandydatów PO i PiS jako tako ratuje tylko Korwin-Mikke, który wpada do Prezesa na chwilę, ale kradnie cały odcinek, z prędkością karabinu maszynowego wypluwając z siebie zdania i pokazując, że może i jest źle, ale zawsze mogłoby być gorzej.

Co ciekawe – i znowu: już chyba tradycyjne – sam Prezes, poprzez kontrast, jawi się jako ten normalny w otoczeniu postrzeleńców, nie tylko ze swojego środowiska, ale i innych partii czy planet, jak w przypadku Korwina-Mikkego.

Czytaj także: Powrót politycznej satyry

Reklama

Czytaj także

null
Ja My Oni

Jak dotować dorosłe dzieci? Pięć przykazań

Pięć przykazań dla rodziców, którzy chcą i mogą wesprzeć dorosłe dzieci (i dla dzieci, które wsparcie przyjmują).

Anna Dąbrowska
03.02.2015
Reklama