Marek Bieńczyk o swojej książce „Kontener” i ścieraniu się w nas życia i śmierci

Każdy ma pokusy, żeby się wreszcie nasycić życiem, zwłaszcza gdy lat przybywa. To mit, nigdy nie zaczyna się „prawdziwie żyć” – mówi pisarz Marek Bieńczyk.

Leszek Zych/Polityka Marek Bieńczyk

JUSTYNA SOBOLEWSKA: – Okazuje się, że wielu ludzi też czuło ten impuls, żeby po śmierci kogoś bliskiego kupić sobie buty, tak jak opisał to pan w „Kontenerze”. O co może chodzić z tymi butami? Czy o to, że od razu rusza się w nowe życie?
MAREK BIEŃCZYK: – Tak, symbolizowanie początku jest oczywiste. Teraz, bo kiedy je kupowałem, było to instynktowne. Może też trochę autoironiczne, prześmiewcze: zaraz pogrzeb, a my się dalej bawimy w życie. Rzeczywiście sporo osób po lekturze najpierw mówiło o butach.