Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Film

Francuski pasztet

Recenzja filmu: "2 dni w Nowym Jorku", reż. Julie Delpy

Julie Delpy – lepsza aktorka niż reżyserka Julie Delpy – lepsza aktorka niż reżyserka Kino Świat / materiały prasowe
Smutne jest to, że od strony inscenizacyjnej, operatorskiej, jak również aktorskiej film Delpy wypada znacznie gorzej od „Dyktatora”. A to grzech naprawdę ciężki.

Popularna gwiazda europejskiego kina Julie Delpy („Przed zachodem słońca”, „Trzy kolory. Biały”) postanowiła zakpić sobie z narodowych wad swoich rodaków i politycznej poprawności Amerykanów. Niesforna francuska rodzinka odwiedza bliskich na Manhattanie – sztampowy pomysł w napisanej i wyreżyserowanej przez nią komedii „2 dni w Nowym Jorku” stanowi punkt wyjścia do mnożenia niezliczonej ilości gagów i słownych potyczek ośmieszających stereotypowe zachowania obu stron. Zaczyna się nieźle. Stary brzuchaty Francuz (Albert Delpy) przemycający w majtkach kilogramy kiełbas oraz wykwintnych serów dla wykształconego czarnoskórego zięcia (Chris Rock) to widok wzruszający. Śmiejemy się do rozpuku z niemoty i prowincjonalizmu nadętych „żabojadów”, którym przypadła rola stereotypowo przypisywana nam, Polakom. Gorzej, gdy ambitna reżyserka, strojąca na ekranie miny jako 38-letnia artystka fotografka, wkracza na teren obyczajowej prowokacji. Tu instynkt zawodzi ją na całego, a poziom kabaretowego humoru drastycznie się obniża. Julie Delpy bliżej do nieokrzesanej, wulgarnej szarży Sachy Barona Cohena – niestety bez jego wdzięku, przenikliwości i ostrej jak brzytwa inteligencji. Smutne jest i to, że od strony inscenizacyjnej, operatorskiej, jak również aktorskiej film Delpy wypada znacznie gorzej od „Dyktatora”. A to grzech naprawdę ciężki.

2 dni w Nowym Jorku, reż. Julie Delpy, prod. Francja, 91 min

Polityka 26.2012 (2864) z dnia 27.06.2012; Afisz. Premiery; s. 66
Oryginalny tytuł tekstu: "Francuski pasztet"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Ja My Oni

Jak dotować dorosłe dzieci? Pięć przykazań

Pięć przykazań dla rodziców, którzy chcą i mogą wesprzeć dorosłe dzieci (i dla dzieci, które wsparcie przyjmują).

Anna Dąbrowska
03.02.2015
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną