Mistrzowsko skonstruowany nowy film Park Chan-wooka sprawia niespodziankę. Ani to brutalne, męskie kino zemsty („Old boy”), ani wystylizowany horror z hollywoodzkimi gwiazdami („Stoker”). Przemoc i seks – obsesje Koreańczyka – napędzają wyrafinowaną fabułę „Służącej”, ale napięciem i erotycznym klimatem bliżej temu filmowi do kostiumowej wersji głośnego „Życia Adeli”. Nazwanie go lesbijską wersją „Zawrotu głowy” Hitchcocka albo „Niebezpiecznych związków” Laclosa również wydaje się na miejscu. Rzecz jest o manipulacji emocjami. W tle przepych i teatralno-pałacowe wnętrza bajecznej posiadłości spadkobierczyni japońskiego rodu. Sprytny oszust postanawia uwieść piękną dziedziczkę fortuny, która pozostaje w dziwnej relacji z perwersyjnym wujem, rozsmakowanym w literaturze z kręgu de Sade’a. Swój cel intruz stara się osiągnąć przy pomocy przebiegłej wspólniczki, odgrywającej rolę służącej właśnie. Ich misterna intryga pali na panewce, gdy do głosu dochodzą autentyczne uczucia kobiet. Tym, co przykuwa uwagę i zdumiewa w filmie najbardziej, jest jego zawiła, szkatułkowo prowadzona narracja, oparta na ciągłych zmianach punktów widzenia. A także rebeliancki ton, podszyty potrzebą zrzucenia krępującego balastu zepsutej zachodniej kultury. Reżyser w równym stopniu wydaje się nią zafascynowany, co szydzi z tych, którzy jej ulegają.
Służąca, reż. Park Chan-wook, prod. Korea Południowa, 144 min