Wojownik z przeszłością

Recenzja gry: „Street Fighter V”

1 marca 2016

Widoczne na każdym kroku cięcia budżetowe oraz techniczne niedoróbki entuzjazmu nie budzą.

W latach 90. „Street Fighter” błyskawicznie stał się ikoną popkultury. W Polsce do automatów z tą grą ustawiały się kolejki chętnych, by stoczyć pojedynek na pięści, nogi i ciosy specjalne, o których nie śniło się mnichom z Shaolin. W 1994 r. na ekrany wszedł film „Street Fighter” (w Polsce: „Uliczny wojownik”) – daleki od szans na Oscara, ale zderzenie Jeana-Claude’a Van Damme’a z Kylie Minogue (!) to atrakcja, na którą i dziś można się skusić.

Street Fighter V, Capcom, PlayStation 4, Windows

Polityka 10.2016 (3049) z dnia 01.03.2016; Afisz. Premiery; s. 71

Oryginalny tytuł tekstu: "Wojownik z przeszłością"

gry wideo

Olaf Szewczyk

Dziennikarz – początkowo z przypadku, z czasem z przekonania. Publikował w „Gazecie Wyborczej” i „Kulturze” (piątkowym magazynie „Dziennika”), obecnie pisze do „Polityki”. Ostatnimi laty szefował działom naukowo-technologicznym „Przekroju” i „Wprost”. Współredaguje stronę JawneSny.pl poświęconą kulturze gier wideo. Chciałby zostać hakerem włamującym się w imię sprawiedliwości społecznej na konta dyrektorów światowych banków, ale – nad czym ubolewa – nie ma wystarczających umiejętności.