Recenzja książki: Sally Rooney, „Rozmowy z przyjaciółmi”
Gdybyśmy tę książkę czytali przed „Normalnymi ludźmi”, prawdopodobnie sposób narracji wydawałby się ciekawszy.
Gdybyśmy tę książkę czytali przed „Normalnymi ludźmi”, prawdopodobnie sposób narracji wydawałby się ciekawszy.
Zaglądając do kuchni Havla, możemy poznać jego gastronomiczne upodobania, te z kolei powiedzą nam coś o realnej twarzy socrealizmu.
Oddychają, śpiewają, są w ciągłym ruchu, a przede wszystkim reagują – bardzo czule – na zmiany w swoim otoczeniu.
Nowa książka poświęcona noblistce nosi podtytuł „biografia wewnętrzna”, który sygnalizuje, że to wyprawa w poszukiwaniu psychogramu Wisławy Szymborskiej.
Powieściowy debiut Piotra Fiedlera zaczyna się jak „Ślepnąc od świateł” Jakuba Żulczyka. Nocne życie warszawskie, kluby, brud, narkotyki i seks. Wszystko to – zwłaszcza w obliczu pustego placu Zbawiciela i braku nocnego życia miasta – brzmi z początku zachęcająco.
Niejednokrotnie ściskają za gardło relacje, z których człowiek dowiaduje się, jak ciężko było rozpoczynać nowe życie.
Powieściowy debiut Piotra Fiedlera zaczyna się jak „Ślepnąc od świateł” Jakuba Żulczyka. Nocne życie warszawskie, kluby, brud, narkotyki i seks. Wszystko to – zwłaszcza w obliczu pustego placu Zbawiciela i braku nocnego życia miasta – brzmi z początku zachęcająco.
Po zamknięciu tej powieści pozostaje się z wieloma pytaniami i niepokojem.
W centrum powieściowego debiutu warszawskiej pisarki jest owiany tajemnicą Wielki Projekt i Instytucja, która rozdaje wszystkie karty, decyduje o czyimś być albo nie być – o karierze.
Zbiór opowiadań „Cerebro” to czwarta już książka Andrija Bondara, która ukazuje się w polskim tłumaczeniu.
Dostajemy porywającą opowieść o życiu, w którym nic nie ma, ale które mimo to wydaje się pełne.
Nową książkę Jędrzeja Pasierskiego warto czytać w duecie z wcześniejszymi „Roztopami” (uhonorowanymi Nagrodą Wielkiego Kalibru).
Pora pożegnać Utopka. Nikt już nie będzie tak opowiadał historii.
Ali Smith napisała powieść o podziałach wewnątrzrodzinnych i o różnych sposobach ucieczki od rzeczywistości, kiedy ta jest nie do zniesienia.
To proza ostra niczym rzeźnickie ostrze, skutkująca moralną zgagą w postaci refleksji nad naszym podejściem do zwierząt.
Zmieszanie przeszłości z teraźniejszością daje świetne efekty.
Zabawna, pełna czułości wobec bohaterek, flirtująca z kiczem i rozpasana językowo, z wyjątkowym wdziękiem podkłada dynamit pod normatywne sposoby opowiadania o historii i zbiorowości.
Amerykański pisarz przedstawia depresję z dużą przenikliwością, jakby chciał odkryć jakiś nowy, przeoczony motyw choroby.
W tej powieści Piotr Ibrahim Kalwas, publicysta i pisarz, pozostaje daleko od tematów, z którymi możemy go kojarzyć: od polityki, islamu czy Egiptu.
Mansfield z wielką uważnością pokazuje swoich bohaterów, o których myślimy długo po zamknięciu książki.
Świetna, wstrząsająca, oczyszczająca proza.
Chłonie się tę korespondencję jak żywą historię powojennej literatury.
Autorskie podsumowanie roku w polskiej literaturze.
Autorskie podsumowanie roku w literaturze światowej.
Leociak obok diagnozy dostarcza też pocieszenia.