Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Książki

Mann wspomina

Recenzja książki: Wojciech Mann, "RockMann, czyli jak nie zostałem saksofonistą"

Znak / materiały prasowe
Autor opowiada z ciepłym humorem i przetyka historie różnego typu zestawieniami

"Gdzie tu można dostać coke?” – pytali Wojciecha Manna amerykańscy muzycy. Jako współprezes (z Andrzejem Olechowskim) Pops Fan Club i krzewiciel kultury rock’n’rolla spotykał przyjeżdżające do Polski Ludowej zagraniczne gwiazdy, miał też kontakty z wszechwładną agencją Pagart. Lecz o kokainie nawet nie pomyślał, o coca-coli – owszem, ale tej jeszcze w Polsce nie było. Poczęstował więc gości sokiem Płynny Owoc. Takich zderzeń między PRL a wielkim światem muzyki mamy więcej w książkowej gawędzie Manna, zaczynającej się gdzieś w okolicach jego dziecięcych występów w zespole Gawęda, a kończącej na zagranicznych wyjazdach po płyty i budowie komercyjnego radia w Polsce.

Autor opowiada z ciepłym humorem i przetyka historie różnego typu zestawieniami: ulubionych piosenek filmowych, artystów, z którymi najbardziej chciałby wystąpić na scenie, itd. Czyta się to jednym tchem i zostaje pewien niedosyt – dowiedziałbym się na przykład czegoś więcej na temat czasów, gdy Mann był naczelnym przełomowego „Non Stopu”. A spoza zasadniczego tematu – czegoś o kulisach kultowej audycji „Nie tylko dla orłów”. Może w części drugiej?

Wojciech Mann, RockMann, czyli jak nie zostałem saksofonistą, Znak, Kraków 2010, s. 204

Polityka 43.2010 (2779) z dnia 23.10.2010; Kultura; s. 94
Oryginalny tytuł tekstu: "Mann wspomina"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Ja My Oni

Jak dotować dorosłe dzieci? Pięć przykazań

Pięć przykazań dla rodziców, którzy chcą i mogą wesprzeć dorosłe dzieci (i dla dzieci, które wsparcie przyjmują).

Anna Dąbrowska
03.02.2015
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną