Rewolucyjny amok
Recenzja książki: Krzysztof Dubiński, „Wojna Witkacego, czyli kumboł w galifetach”
Służba Witkacego w carskiej armii to jeden z najbardziej zagadkowych okresów w jego życiu. Młodego artystę, rozbitego psychicznie po samobójstwie narzeczonej, zaprosił na wyprawę do Australii jego przyjaciel Bronisław Malinowski. Tam zastała ich informacja o wybuchu pierwszej wojny światowej. Witkacy przedostał się do Petersburga, gdzie wstąpił do słynnej Lejbgwardii Pawłowskiego Pułku. Brał udział w bitwie nad Stochodem, w czasie której został kontuzjowany, choć większego uszczerbku doznała jego psychika. Lekarze stwierdzili u niego potem szok, urazową nerwicę i depresję. Po wycofaniu z frontu wrócił do koszar i mógł obserwować, jak w mieście narastają rewolucyjne nastroje. To w jego pułku, w lutym 1917 r., wybuchła pierwsza rewolta.
Krzysztof Dubiński, Wojna Witkacego, czyli kumboł w galifetach,Iskry, Warszawa 2015, s. 308