To trzecia, po Chinach i Mezopotamii, pozycja w serii Leksykon: cywilizacje. W przygotowaniu m.in.: Grecja, Rzym, Egipt, Czarna Afryka. „Celem bogatej dokumentacji składającej się na ten leksykon - czytamy we wprowadzeniu - jest stworzenie obrazu kultury japońskiej - z konieczności nieco fragmentarycznego, ułożonego chronologicznie, z podziałem na rozdziały poświęcone artystom, ważnym wydarzeniom historycznym, dziełom sztuki i literatury, religii, najistotniejszym aspektom życia i tradycji tego kraju". Datą graniczną jest rok 1854, kiedy amerykańska flota wojenna wymusiła otwarcie portów Japonii, kończąc prawie 250-letnią jej izolację.
Każda strona tego tomu zbudowana jest wedle tych samych zasad, co znacznie ułatwia odnalezienie potrzebnych informacji. Wspaniała szata graficzna znakomicie oddaje wyrafinowanie japońskiej kultury.
Japonia podlega oczywiście procesom westernizacji i globalizacji, lecz równocześnie niewiele jest tak rozwiniętych cywilizacyjnie krajów o równocześnie tak silnej obecności tradycji w życiu codziennym. Widok Japonki w tradycyjnym kimono w metrze, szczególnie w czasie weekendu jest rzeczą normalną. W mieszkaniach w nowoczesnych blokach na ogół jeden pokój wyłożony jest tatami, czyli tradycyjnym matami ze słomy. W dużych miastach są oczywiście wytworne restauracje z kuchnią europejską czy amerykańską, ale przeciętny Japończyk najlepiej czuje się w tradycyjnych japońskich lokalach z tradycyjną japońską kuchnią.
Było rzeczą naturalną, że samobójczych pilotów japońskich nazwano kamikadze, bo oznaczało to „boski wiatr", który uratował Japonię od najazdu Mongołów w XIII wieku. Symbolem Japonii jest kwitnąca wiśnia. Rzeczywiście jest to widok wyjątkowo piękny, lecz będący czystą sztuką - te wiśnie nie dają owoców.
Jeżeli chcemy (a chcieć powinniśmy) zrozumieć Japonię, to ten leksykon będzie bardzo pożyteczny. Również dla miłośników japońskich filmów.
Rossella Menegazzo, Japonia. Tłumaczenie Hanna Borkowska. Wydawnictwo „Arkady", Warszawa, 2008, s. 384
- Kup książkę w merlin.pl