Czarnych humor

Recenzja płyty: Czarno Czarni, „Francuska miłość”

21 listopada 2017

To już ósmy album Czarno Czarnych i jest tu wszystko, co w tym zespole fani lubią najbardziej.

Jeśli Bielizna, pierwsza kapela wokalisty i autora tekstów Jarka Janiszewskiego, kultywowała anarchistyczne tradycje trójmiejskiej alternatywy, to Czarno Czarni mieli być jej ludycznym uzupełnieniem, trochę w stylu rockandrollowego kabaretu. „Francuska miłość” to już ósmy album Czarno Czarnych i jest tu wszystko, co w tym zespole fani lubią najbardziej – purnonsensowe poczucie humoru („Potwór Spaghetti pokochał Yeti”), bezpruderyjne motywy erotyczne (piosenka tytułowa), celne obserwacje obyczajowe („Stołówkowa love”).

Czarno Czarni, Francuska miłość, Rock Revolution

Polityka 47.2017 (3137) z dnia 21.11.2017; Afisz. Premiery; s. 85

Oryginalny tytuł tekstu: "Czarnych humor"

Mirosław Pęczak

Kulturoznawca i socjolog (specjalność naukowa: komunikacja masowa i kultura popularna, młodzieżowa, audiowizualna). Dziennikarz działu kultury „Polityki” od 1993 r. Wykładał w Instytucie Dziennikarstwa UW i w Wyższej Szkole Psychologii Społecznej. Był także rektorem Wyższej Szkoły Dziennikarskiej im. M. Wańkowicza. Habilitował się w 2015 r. („Subkultury w PRL. Opór, kreacja, imitacja” na Wydziale Humanistyczno-Społecznym SWPS). Kieruje Zakładem Interdyscyplinarnych Badań nad Kulturą na Wydziale Pedagogicznym UW.