Dokument bez tytułu
Paszporty POLITYKI

Piotr Anderszewski

Muzyka poważna: Piotr Anderszewski

Grzegorz Press / Polityka
Nagroda za talent i osobowość, które wróżą karierę pianistyczną na miarę Krystiana Zimermana.

Piotr Anderszewski jest pianistą, urodził się w kwietniu 1969 r. w Warszawie. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 6 lat. Studiował w konserwatoriach w Lyonie i Strasburgu, na Uniwersytecie Południowej Kalifornii w Los Angeles oraz w Akademii Muzycznej w Warszawie.

Jego międzynarodowa kariera rozpoczęła się w 1991 r. na recitalu w Wigmore Hall, podczas którego wykonał „33 Wariacje na temat walca Diabellego” i „Bagatele op.126” Beethovena. Wystąpienie zostało entuzjastycznie przyjęte przez publiczność oraz krytyków. Od tej chwili brał udział w ważnych imprezach pianistycznych, takich jak: Ravinia Rising Stars Series, BBC Pebble Mill Celebrity Recital Series oraz International Piano Series w Queen Elizabeth Hall w Londynie. Występował także na festiwalach w Cheltenham, Harrogate i Edynburgu.

W 1996 r. wydał pierwszą solową płytę zawierającą utwory Bacha, Beethovena i Weberna. Jeszcze w tym samym roku płyta zdobyła Nagrodę Polskiego Przemysłu Fonograficznego Fryderyk, otrzymała też entuzjastyczne recenzje w „BBC Music Magazine”, „Le Monde de la Musique”, w „Ruchu Muzycznym” oraz „Magazynie STUDIO”. W 1999 r. ukazał się album Piotra Anderszewskiego z utworami Bacha, m.in. „V Suitą Francuską” oraz „Uwerturą w stylu francuskim”, wydany przez Harmonię Mundi, który został wyróżniony przez wszystkie ważniejsze magazyny muzyczne.

Piotr Anderszewski został również laureatem nagrody Royal Philharmonic Society w kategorii instrumentalista roku 2000. Wcześniej podobną nagrodą uhonorowano m.in. Murraya Perahię, Itzhaka Perlmana, Andrása Schiffa i Evelyn Glennie.

W roku 2000 podpisał wyłączny kontrakt na nagrania płytowe z wytwórnią Virgin Classics. Nagranie pierwszej płyty dla tej firmy „Beethoven Diabelli Variations” zostało sfilmowane przez Bruno Monsaingeona, autora filmów o najwybitniejszych muzykach świata. Film o Anderszewskim emitowały telewizje ARTE (współproducent ) i Mezzo. Za tę płytę w czerwcu 2001 r. Anderszewski otrzymał nagrodę Diapason d’Or oraz Choc du Monde de la Musique, a w sierpniu tego samego roku Editor’s Choice for Gramophone i Recommande Classica.

W kwietniu 2002 r. otrzymał Gilmore Artist Award, jedną z najbardziej prestiżowych nagród w świecie pianistyki, jako czwarty jej laureat w historii. Nagroda ta zaowocowała licznymi koncertami w najważniejszych ośrodkach Europy, USA i Kanady.

Reklama

Czytaj także

null
Społeczeństwo

Wyznania nawróconego katechety. „Dwie osoby na religii? Kościół reaguje histerycznie, to ślepa uliczka”

Problem religii w szkole był przez biskupów ignorowany, a teraz podnoszą krzyk – mówi Cezary Gawryś, filozof, teolog i były nauczyciel religii.

Jakub Halcewicz
09.09.2024
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną