Pradawne zło z korporacji
Recenzja serialu: „Marvel: The Defenders”, reż. S.J. Clarkson
W tej 8-odcinkowej produkcji czwórka superbohaterów z komiksowej stajni Marvela (każdy z nich ma też swój osobny serial w Netfliksie) łączy siły, by bronić Nowego Jorku przed siłami zła uosabianymi przez pradawną, tajną organizację Ręka (The Hand). Jessica Jones – prywatna detektyw o ponadnaturalnej sile, Daredevil (aka Matt Murdock), czyli niewidomy prawnik i mistrz sztuk walki o niebywale wyostrzonym słuchu, Luke Cage, mocarz odporny na kule i uderzenia, oraz Iron Fist (aka Danny Rand), milioner wyćwiczony we wschodnich sztukach walki i właściciel żelaznej pięści – każde z własną traumą, osobistymi rachunkami do wyrównania oraz misją do spełnienia. Indywidualiści, których połączy zagrażające istnieniu ukochanego miasta zło dysponujące równie ponadnaturalnymi zdolnościami oraz olbrzymimi środkami finansowymi – Ręka to globalna korporacja z centrum w szklanym wieżowcu na Manhattanie. W tej opowieści schemat goni schemat, ale trudno z tego czynić „Defendersom” zarzut, to część „uroku” gatunku, jak śpiew i taniec w musicalu. Plusem są całkiem interesująco napisani bohaterowie, Sigourney Weaver w roli najgorszej ze złych, współczesny Nowy Jork i szczypta ironii. Minusem – wolno rozwijająca się akcja i bardzo długa ekspozycja. Zejście się i uformowanie tytułowej grupy zajmuje bohaterom połowę sezonu.
Marvel: The Defenders, Netflix, od 18 sierpnia