Pianka zapewnia ciepło i ułatwia unoszenie się na powierzchni jeziora. – Teraz zróbcie długi wydech, jak najpełniejszy wdech, zaczynając od przepony, i odwróćcie się na brzuch – mówi instruktorka. Uczestniczki wstrzymują oddech i obracają się twarzą do dna jeziora. Żeby wytrzymać jakiś czas na bezdechu, trzeba się maksymalnie skupić. A może wręcz odwrotnie? Rozproszyć myśli i nie koncentrować się na tym, że trzeba oddychać? – To bardzo indywidualna sprawa – mówi Agata Bogusz, instruktorka freedivingu, nurkowania na zatrzymanym oddechu. – Nie ma też dwóch takich samych nurkowań. Za każdym razem przez głowę płyną inne myśli, a ponieważ mają wpływ na ciało, odmiennie przeżywamy nurkowanie. Każdy ma też swój sposób na wytrzymanie bezdechu.
Agata, z wykształcenia planista przestrzenny, na co dzień pracuje w agencji reklamowej. Prowadzi też firmę organizującą szkolenia, kursy i wyjazdy nurkowe. Raz do roku, z koleżankami, urządza Zlot Freediverek, które spotykają się nad Jeziorem Powidzkim w Giewartowie, by przez weekend nie oddychać.
12 minut
– Czynności układu oddechowego człowieka są w niewielkim stopniu regulowane przez poziom tlenu. Nasz system nerwowy reaguje głównie na nadmiar oraz niedobór dwutlenku węgla – tłumaczy Agata podczas popołudniowego wykładu. Tlen jest dla organizmu paliwem, CO2 wymusza proces oddychania. Jeśli nie reagujemy na jego coraz wyższe stężenie, organizm próbuje nas zmusić do oddychania. Napięciem w obrębie klatki piersiowej, niepokojącymi myślami, poczuciem gorąca. – Większość osób na tym etapie dochodzi do wniosku, że się dusi. Jeśli mimo to wytrzymamy, organizm wyśle bardzo wyraźny sygnał – poruszy przeponą, żeby zmusić płuca do oddychania – wyjaśnia dalej Agata.