Początek był skromny. Jack Dorsey, student New York University, opublikował 21 marca 2006 r. komunikat „just setting up my twittr” (właśnie ustawiam twittr). Niemal dokładnie 130 lat wcześniej, bo 10 marca 1876 r., Alexander Graham Bell po raz pierwszy wykorzystał telefon, mówiąc do słuchawki: „Mr. Watson, come here, I want to see you” (Panie Watson, proszę do mnie, potrzebuję pana). Poprzedzający telefon wynalazek telegrafu też ma swój założycielski cytat z Samuela Morse’a.
Rozpoczynający swe życie 10 lat temu Twitter może więc się odwołać do całkiem bogatej historii technik ludzkiego porozumiewania się, choć bezpośrednio jest kontynuacją kultury esemesów, upowszechnionej przez rozwój telefonii komórkowej. Popularność tej usługi, polegającej na możliwości przesyłania komunikatów długości 160 znaków, zaskoczyła zarówno operatorów telefonicznych, jak i badaczy społecznych. Mimo ich zaskoczenia esemes stał się podstawowym sposobem wykorzystania komórek, każdej minuty wysyłanych jest na świecie 16 mln esemesów, w ub.r. nadano ich ponad 8 bln.
Twórcy Twittera, obok wspomnianego Dorseya – Evan Williams, Biz Stone i Noah Glass, postanowili potencjał esemesów rozwinąć, tworząc platformę umożliwiającą łatwe rozsyłanie krótkich komunikatów do większego grona odbiorców. Pomysł służył początkowo wewnętrznej komunikacji w firmie internetowej Odeo, świat miał okazję poznać Twittera po raz pierwszy 15 lipca 2006 r. Korzystanie z serwisu jest bardzo proste, wystarczy założyć konto na platformie Twitter.com, by potem za pomocą komputera lub smartfona publikować komunikaty długości do 140 znaków.