Europejskie Obserwatorium Południowe (ESO) to największa astronomiczna organizacja na świecie (należy do niej 16 państw) dysponująca licznymi teleskopami. Flagowym instrumentem obserwacyjnym jest tzw. Bardzo Duży Teleskop (Very Large Telescope – VLT) działający na wzgórzu Cerro Paranal na pustyni Atakama w Chile. Ten największy teleskop na świecie składa się z czterech głównych zwierciadeł o ponad 8-metrowej średnicy każde oraz kilku pomocniczych, mniejszej wielkości. VLT ma na długo ściśle zaplanowany plan pracy i nie jest łatwo dostać zgodę na prowadzenie badań na tym instrumencie. Astronomowie, astrofizycy i kosmologowie muszą składać aplikacje obserwacyjne, z których tylko część jest realizowana.
Mimo starań o pełne obłożenie zadaniami są chwile, kiedy teleskop nie może realizować zaplanowanych obserwacji naukowych. Może to wynikać z utrudnień atmosferycznych lub nieprzewidzianych okoliczności astronomicznych. Dlatego ESO postanowiło wykorzystywać VLT w okresach wymuszonej obserwacyjnej bezczynności do fotografowania interesujących lub szczególnie atrakcyjnych wizualnie obiektów dla celów edukacyjnych oraz popularyzacji astronomii. Program nosi nazwę Kosmicznych Klejnotów ESO, a te uzyskane przechowuje się w archiwum, ponieważ mogą mieć nie tylko walory estetyczne i popularyzacyjne, ale także poznawcze, jako podstawa do późniejszych analiz naukowych.
Jednym z ostatnio uchwyconych klejnotów ESO jest galaktyka spiralna NGC 3981. Została sfotografowana w maju b.r. za pomocą aparatu FORS2, zamontowanego na Teleskopie Głównym 1 – Antu. FORS2 to tzw. FOcal Reducer and low dispersion Spectrograph. (Focal reducer, czyli inaczej telekompresor, który skraca ogniskową układu optycznego i przez to zwiększa światłosiłę obiektywu, z kolei low dispersion spectrograph to spektrometr niskiego rozszczepienia światła, który powoduje, że jest ono mniej rozbite na poszczególne barwy, a przez to bardziej skupione).