Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Nauka

Skok w bok

Są sprytne, ciekawskie z natury, atletyczne i wytrwałe. Sekrety wiewiórek

Wiewiórka nadrzewna. Wiewiórka nadrzewna. Jens Stahl/Caters News / Forum
Badanie nadzwyczajnych umiejętności akrobatycznych wiewiórek pozwala zarówno na odtworzenie ruchów naszych praprzodków, jak i na projektowanie nowoczesnych robotów.

Wiewiórki są prawdopodobnie najbardziej zwinnymi zwierzętami nadrzewnymi – mówi POLITYCE prof. Nathaniel Hunt z Uniwersytetu Nebraski w Omaha, USA. – Ich umiejętność przyspieszania i zmiany kierunku, a potem ustawiania sekwencji wysoce energetycznych manewrów, aby biec przez korony drzew, jest zachwycająca. Zafascynowany nimi jest również Mark Rober, popularny amerykański youtuber, niegdyś inżynier NASA oraz Apple’a, który w jednym ze swoich wideo opowiada: „Ze wszystkich zwierząt (…) wiewiórki to moi absolutni ulubieńcy. Są niewiarygodnie sprytne, ciekawskie z natury, atletyczne i wytrwałe”. A prof. John A. Nyakatura z Uniwersytetu Humboldtów w Berlinie dodaje: – Wiewiórki stanowią interesujący obiekt dociekań, jeżeli chcemy dowiedzieć się czegoś o naszej własnej (bardzo odległej) przeszłości.

Badane przez nich zwierzęta należą do rodziny wiewiórkowatych, które są ssakami łożyskowymi z rzędu gryzoni. Można wśród nich napotkać zarówno gatunki naziemne, takie jak susły czy świstaki, jak i nadrzewne. I to te drugie zawróciły niedawno w głowach badaczom ruchów zwierząt. Analizy, z których kilka ukazało się w tym roku, ujawniły bowiem zaskakujące umiejętności akrobatyczne wiewiórek nadrzewnych. Ta wiedza zaś przydaje się zarówno w odtwarzaniu ruchów praprzodków ludzi, jak i w projektowaniu nowoczesnych robotów.

Suseł moręgowany.ForumSuseł moręgowany.

Asymetryczny chód praprzodków

Ewolucyjne początki wiewiórek zainteresowały prof. Łucję Fostowicz-Frelik z Instytutu Paleobiologii PAN w Warszawie. Od wielu lat zajmuje się bowiem skamieniałościami pierwotnych zajęczaków i gryzoni. Dzięki temu trafiły w jej ręce szczątki gryzoni z wymarłej grupy Ischyromyidae. – Były to w większości dość duże zwierzęta, podobne do świstaków czy susłów – wyjaśnia paleontolożka.

Polityka 44.2021 (3336) z dnia 26.10.2021; Nauka i cywilizacja; s. 63
Oryginalny tytuł tekstu: "Skok w bok"
Reklama