Tuż przed samym Makowem od lat kusił mnie drogowskaz zachęcający do odwiedzenia gospody o kurpiowskiej nazwie „Pazibroda”. Wreszcie uległem pokusie i skręciłem w boczną drogę. Wylądowałem pod drewnianym obszernym domem, przed którym stały zaparkowane liczne samochody z rejestracjami z różnych stron. To była dobra decyzja.
Gospoda wewnątrz udekorowana jest rustykalnie. Proste drewniane krzesła (ale bardzo wygodne, nawet przy dłuższym przesiadywaniu), pełno bukietów suchych i żywych. Oprócz sal wewnątrz domu są stoły umożliwiające jedzenie na werandzie i w ogrodzie. Bardzo przyzwoita i czysta toaleta, co jest jeszcze w naszym krajobrazie gastronomicznym nie tak częste!
Załogę stanowią same dziewczyny. Szefowa kuchni z dwoma chyba pomocnicami i trzy miłe kelnerki. Przy sporej liczbie gości wszystkie pracują w pełnym pośpiechu. A mimo to udaje im się choć przez chwilę zatrzymać przy każdym gościu, doradzić, co wybrać, zapytać, jak smakuje, odpowiedzieć na pytania o recepturę kurpiowskich dań.
Tutejsze porcje są olbrzymie. Zrozumieliśmy więc, że musimy zamawiać oględnie i by poznać cały repertuar, trzeba będzie jeszcze kilku wizyt.
Na pierwszy ogień poszedł kartoflak - to trzy grube plastry babki ziemniaczanej zapieczonej na złoto. Była to najlepsza babka (znana w tym regionie jako rejbak) jaką jedliśmy. W dodatku nie spowodowała uczucia przejedzenia, co zwykle wywołuje to danie, gdyż zazwyczaj nadmiernie ocieka tłuszczem. Spośród zup (wielu, i to kuszących) wybraliśmy oczywiście pazibrodę. Ten kapuśniak (parzący usta i podniebienie) był także delikatny, acz przyprawiony dość ostro. W talerzu było gęsto od nierozpadających się kartofelków i paseczków kiszonej kapusty.
Spośród wielu dań głównych w menu były i dziczyzna, i ryby, i pierogi. Wybraliśmy pieczoną, a uprzednio marynowaną golonkę oraz pręgę w sosie chrzanowym. Skórka golonki była rumiana i chrupiąca, a mięso rozpływające się w ustach. Równie delikatna okazała się gotowana pręga, więc lęk, że będzie nie do ugryzienia okazał się nieuzasadniony.
Na desery nie mieliśmy już sił. Ograniczyliśmy się więc tylko do kawy. I tu piękna niespodzianka: nie dość, że espresso było gorące, miało kożuszek pianki, zwanej crema, ale towarzyszyła kawie szklaneczka z zimną wodą, czyli jak w Italii.
Muszę dodać, że do zupy podano żytni chleb własnego wypieku tak pyszny, że zamówiliśmy cały bochenek na wynos, a do popijania podano nam piwo kozicowe. Ten kurpiowski specjał piliśmy po raz pierwszy, ale na pewno nie ostatni.
Całość kosztowała 112 zł. Nie był więc to obiad, który mógł zrujnować głodnych wędrowców.
***
Tel. (29) 717-17-20, www.gospoda-pazibroda.pl