Manifest grupy został zatytułowany „Restoring the Natural Order” (Przywracanie naturalnego porządku, RNO). W tworzeniu Agendy udział brało ok. 20 liderów radykalnych religijnych organizacji światowych, głównie europejskich. Założenie było proste i wyłożono je we wstępie: „Wahanie, czy narzucić swoje własne »wartości« reszcie społeczeństwa, byłoby zrozumiałe, gdyby te wartości były osadzone na czysto subiektywnym i irracjonalnym wyborze. (…) Autentyczne moralne nakazy nie są osadzone na subiektywnych »wartościach«, ale na obiektywnej prawdzie i dlatego nie tylko jest zasadne, ale wręcz konieczne, narzucanie ich tym, którzy ich nie akceptują” (RNO, s. 6).
Odtąd niejawne spotkania odbywają się co roku. Polacy pojawili się w tym elitarnym gronie w 2015 r. A byli to ludzie z działającej od 2013 r. organizacji Ordo Iuris: Aleksander Stępkowski i Tymoteusz Zych oraz Jakub Bałtroszewicz z inicjatywy Jeden z Nas (One of Us). Kiedy już trwały w Polsce przygotowania do strajku kobiet 26–28 września 2016 r., zjazd miał miejsce… w Warszawie. Jako gospodarz wystąpił prezes zarządu OI Jerzy Kwaśniewski i przedstawił projekt „Citizen’s Legislation Initiative »Universal Protection of Life«”. Byli także inni członkowie OI.
Rewersja praw człowieka ustanowionych przez ONZ
Twórcy Agendy Europe narzucać zamierzają tzw. Prawo Naturalne, zagubione po – jak to nazywają – Rewolucji Kulturalnej, tzn. od czasów powojennych, gdy dokonały się zmiany w podejściu do życia seksualnego. „Mamy wąski zakres czasowy – dziesięć bądź dwadzieścia lat. Jeśli tego nie wykorzystamy, to zachodnia cywilizacja (…) może po prostu zniszczyć samą siebie” – piszą (RNO, s. 9). Jedna z ważniejszych rzeczy to dla nich konieczność zmiany języka, tworzą więc swój słownik. Zamiast „homoseksualizm” ma być używane „sodomia”; nie mówić o opiece zdrowotnej czy zapobieganiu ciąży, bo ciąża nie jest chorobą. Zamiast „rodziny patchworkowe” należy mówić: „rozbite rodziny”; zamiast „równe traktowanie dla homoseksualistów” – „przywileje dla homoseksualistów”; zamiast „prawa reprodukcyjne” – „wolny dostęp do aborcji” (RNO, s. 123–124). Ma się dokonać zmiana języka, który uznawany był za „doktrynalny” i nastąpić „kolonizacja praw człowieka”, czyli połączenie fundamentalistycznych pomysłów ze słownictwem, które przypominałoby język ONZ.
Agenda zawiera także konkretne rozwiązania i strategie. Prawo Naturalne to przede wszystkim zakaz aborcji we wszystkich jurysdykcjach, łącznie z międzynarodową. Do tego wprowadzenie klauzul sumienia, zakazu antykoncepcji farmakologicznej i diagnostyki prenatalnej. A także zakaz rozwodów lub wprowadzenie utrudnień w ich udzielaniu, zakaz adopcji przez pary gejowskie, ale także nauczanie domowe i wszystko, co jest anty-LGBT: obalenie małżeństw tej samej płci, prawa „antysodomickie”, rewizja programów edukacji seksualnej. Na gruncie bardziej ogólnym: obalenie równościowych praw na poziomie UE, zwłaszcza art. 21 dotyczącego niedyskryminacji i 23 mówiącego o równości kobiety i mężczyzny. Jak tłumaczą, „nie powinniśmy bać się być »nierealistycznymi« czy »ekstremistycznymi«” (RNO, s. 106). Celem ostatecznym jest rewersja praw człowieka ustanowionych przez ONZ.
Ciekawy jest wątek finansowy związany z działalnością Agendy Europe. Celują w „arystokratów, miliarderów i oligarchów, skorumpowanych polityków i tych negujących ocieplanie klimatu” (za: Neil Datta i jego opracowanie „»Restoring the Natural Order«: The religious extremists’ radical vision to mobilize European societies against human rights related to sexuality and reproduction”, grudzień 2017, s. 17). Sponsorują ich więc arcyksiążę Imre von Habsburg-Lothringen z żoną Kathleen, meksykański miliarder Patrick Slim Domit, brytyjsko-australijski biznesmen Michael Hintze, a także oligarcha Konstantin Małofiejew.
Finanse są niejawne, ale od czasu do czasu wypływa jakaś informacja.
Najbardziej spektakularnym skandalem finansowym okazał się w zeszłym roku ten związany z Lucą Volonté, włoskim politykiem prawicy. Z przecieków wyszło, że brał miliony od azerbejdżańskiego rządu naruszającego prawa człowieka, a fundacja Volonté, Novae Terrae, dawała z tych pieniędzy granty – m.in. dla CitizenGo, platformy petycyjnej, filii hiszpańskiej „proliferskiej” organizacji Hazte Oir. CitizenGo ubiegało się także o dotacje u rosyjskiego oligarchy i człowieka Putina Konstantina Małofiejewa. W obu przypadkach CitizenGo dementuje te informacje, ale wystarczy spojrzeć na skład zarządu, w którym zasiada zarówno Luca Volonté, jak i Aleksiej Komow, światowy ambasador Małofiejewa. Polski CitizenGo jest zarządzany z Hiszpanii, a więc podlega bezpośrednio temu samemu zarządowi.
Technik kampanii nauczyli się od tych organizacji także Polacy. O naciąganiu na „cudowne medaliki” przez przyszłego założyciela Ordo Iuris – Stowarzyszenie Piotra Skargi – pisano w 2005 r. w „Gościu Niedzielnym”. „Moja babcia od dłuższego czasu dostaje książki z jakiegoś wydawnictwa Ks. Piotra Skargi, chociaż nigdy nic nie zamawiała. Książki te przychodzą na adres mojego zmarłego dziadka, który na pewno nie dał rady tego zamówić. Wydawnictwo chce, aby za nie zapłacić. Słyszałam, że to jacyś naciągacze (ksiądz ostrzegał przed nimi na Mszy św.)”. Także kanclerz kurii metropolitalnej w Krakowie ks. Jerzy Dziewoński przyznał, że docierają do niego liczne zapytania od „ludzi zaniepokojonych wysokimi sumami, których wpłacanie Stowarzyszenie sugeruje odbiorcom swych materiałów promocyjnych”. Organizacje te cechuje ogólnie niejawność finansowa. Dopiero od jakiegoś czasu OI publikuje na stronie informacje o swoich źródłach finansowania (17 zatrudnionych osób i umowy zlecenia – 1 202 955 zł, dane z 2016 r.). Nie podaje jednak dokładnie, od kogo pochodzą datki.
Wszystkie tropy wiodą do Rosji
Wątek rosyjski w tych finansach nie jest przypadkowy. To Moskwa jest obecnie uważana za stolicę fundamentalistycznej międzynarodówki. Forum, z którego wyłonili się lobbyści Agendy Europe, jest Światowy Kongres Rodzin (World Congress of Families, WCF), który co roku odbywa się w innym kraju. Jeden miał miejsce w Warszawie za prezydentury Lecha Kaczyńskiego w 2007 r., w zeszłym roku odbył się w Budapeszcie, a w tym roku będzie w Kiszyniowie. Najciekawszy jest jednak casus moskiewskiego kongresu z 2014 r. podczas aneksji Krymu przez Rosję. Został oficjalnie odwołany, strona amerykańska się wycofała. – Ale Rosjanie się zmobilizowali – wyjaśnia Ewa Kowalewska z Human Life International z Gdańska, która od lat 90. współpracuje z Rosjanami. Kongres pod zmienioną nazwą – jako Large Family and Future of Humanity (Rodziny Wielodzietne a Przyszłość Ludzkości) – sfinansował Władimir Jakunin, przyjaciel Putina ze starych czasów, przez lata w KGB i FSB, a potem szef kolei państwowych. Od 2015 r. zajmuje się „dialogiem cywilizacji” i wraz z żoną propaguje prawosławny model rodziny.
Na liście zaproszonych, oprócz Ewy Kowalewskiej i Tomasza Bilickiego, figurował też Bogdan Chazan, choć nie ma potwierdzenia, że pojechał. Prawicowy dziennikarz Marcin Rey relacjonował sesje na swoim blogu: „Podczas kolejnych przemówień padały treści jak najbardziej słuszne (…). Sęk w tym, że przeplatały się one nierozłącznie z wyrazami uznania dla przewodniej roli Rosji w odnowie moralnej świata”.
Małofiejew, podobnie jak Jakunin objęty sankcjami UE, przemawiał jako jeden z pierwszych, przywołując słowa Putina i dodając: „Jedna z organizacji nazwała wielu z nas tu obecnych nazistami, faszystami, tylko dlatego że cenimy wartości rodzinne. Na przykład na Ukrainie, naszym bratnim kraju, stowarzyszenie z Unią Europejską nie zostało w zeszłym roku podpisane, bo Ukraińcy dowiedzieli się, że będą musieli pozwolić na propagowanie homoseksualizmu i parad gejowskich”. Ewa Kowalewska z HLI, zaproszona przez fundację Jakunina (informacja z przecieku Hazte Oir), wygłosiła referat o „Międzynarodowej promocji agendy feminizmu i gender przeciwko małżeństwu i reprodukcji”. Na pytanie, czy nie boi się, że zetknięcie z Kremlem może zaszkodzić sprawie, odpowiada: – Nie, bo wiadomo było, że oni mają cel promocji rodziny i że to jest politycznie wspomagane, ponieważ Putin rodzinę wspomaga. Rosja jest jedynym mocarstwem na świecie, które powiedziało »nie« gejom. Putin broni rodziny, oczywiście niekonsekwentnie, ale broni. Jest sporo znajomych i przyjaciół Putina, którzy ciągną w politykę i my, żeby popchnąć ten kongres na Kremlu, poszliśmy w tych ludzi. W broszurach z moskiewskiego kongresu jako partnerska organizacja występuje m.in. Hazte Oir oraz Instytut im. Piotra Skargi.
Zadaniem liderów Agendy Europe jest także lobbowanie, wchodzenie w lokalną politykę i instytucje oraz struktury międzynarodowe, jak UE i ONZ. Ordo Iuris, które wysforowało się na lidera Europy Wschodniej z filią w Zagrzebiu i Brukseli, uzyskało w zeszłym roku status doradcy przy ONZ. Realny wpływ OI na politykę polskiego rządu ujawnił się dobitnie, gdy Prokuratura Krajowa przyjęła i rozesłała ich pismo z opinią w sprawie ścigania za informowanie o miejscach aborcji za granicą i za samą pomoc oraz karanie za to trzema latami więzienia. Wbrew oczekiwaniom OI nie weszło jednak w skład polskiej delegacji na marcowej sesji w ONZ. Nieoficjalne źródło mówi, że MSZ nie chciało wysyłać ekstremistów i zaogniać sporu z UE. W tym samym jednak czasie Tymoteusz Zych z OI, jako równocześnie wiceprezes Konfederacji Inicjatyw Pozarządowych Rzeczpospolitej, został przez premiera Morawieckiego nominowany do rady Narodowego Instytutu Wolności.
ONZ jest obecnie polem bitwy różnych sił. Ostatnio do treści 36 komentarza art. 6 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych zaakceptowano progresywną formułę mówiącą o „wykluczeniu zarodków i płodów z prawa do życia gwarantowanego prawem międzynarodowym” oraz zaznaczono prawo do aborcji „jako realnie dostępnej usługi medycznej” wbrew naciskom ze strony Polski czy USA.
Plan długoletni
Ordo Iuris, zapewne obawiając się porażki swoich wysiłków, zaprezentowało niedawno pomysł międzynarodowego aktu prawnego – zainicjowanego przez Marka Jurka – tzw. Konwencji Praw Rodziny. Nie kryją, że Konwencja ma „zatrzymać szkodliwe ideologie”. „Stanowi również realną alternatywę dla Konwencji o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (zwanej myląco konwencją antyprzemocową), która pod pozorem walki z przemocą wobec kobiet uznaje naturalne różnice między płciami za „stereotypy”, nakazuje państwom-stronom zwalczać tradycyjną kulturę społeczną oraz traktować rodziny jako główne przyczyny patologii”.
To nowy front, bo Agenda Europe jak na razie – mimo wielkich nakładów – nie odniosła sukcesu w swoim głównym punkcie – zakazie aborcji, a ostatnie wydarzenia w Irlandii i Argentynie zdają się wskazywać na inny od pożądanego przez jej lobbystów kierunek. Nie udało się odwrócić porządku w krajach „starej” Europy, gdzie napotkano stanowczy sprzeciw większości społeczeństwa, ale u nowych członków Unii odniesiono mniejsze sukcesy – zablokowano małżeństwa tej samej płci w Słowenii, Rumunii i Chorwacji, czyli tam, gdzie te rozwiązania nie były jeszcze społecznie osadzone. Wedle szacunków twórców Agendy Europe realizacja ich planu miałaby zająć do 20 lat. Sporo się więc jeszcze może wydarzyć.