Dobrze mają protestanci i wyznawcy judaizmu, tudzież islamu. Ich kapłani dostają od państwa składki emerytalne i zdrowotne – i to coraz wyższe. A wszystko dlatego, że mamy równość i demokrację, przez co przywileje Kościoła rzymskiego muszą być rozszerzane na „inne wyznania”. W ten to sposób pod parasolem pozorów demokratycznego państwa prawa chowają się skuleni i niewidoczni „wierzący inaczej”, siedząc cicho, przełykając niewybrzmiałe wyrazy swych znanych skądinąd poglądów na temat wiary katolickiej i Rzymu.
Czytaj także: Prześwietlamy majątek Kościoła
Polska państwem wyznaniowym
Tak to dziwnym trafem mniejszości religijne korzystają – w osobliwych warunkach ustroju demokratycznego – z dobrodziejstw państwa wyznaniowego, którym nadal, tak teraz, jak przed wiekami, jest Polska. Jednym z mniej kosztownych dla społeczeństwa jego przejawów jest tzw. Fundusz Kościelny, który zapewnia składki emerytalne i zdrowotne księżom. Niewielka to kwota, bo zaledwie sto kilkadziesiąt milionów rocznie (nauczanie religii rzymskokatolickiej kosztuje „neutralną światopoglądowo” Polskę co najmniej dziesięć razy tyle) – za to stale rosnąca. Jeszcze kilka lat temu było to niewiele ponad 100 mln – a w roku 2017, jak podaje raport NIK, 159 mln. Wzrasta bowiem płaca minimalna, od której liczone są wysokości składek, a tym samym i rządowa wpłata na Fundusz Kościelny.