Za kilka miesięcy i Francja dołączy do krajów, w których pary homoseksualne i kobiety samotne będą mogły korzystać z in vitro.
Dołączy do Wielkiej Brytanii, Belgi, Hiszpanii i Izraela. Francuski Krajowy Komitet Konsultatywny Etyki opublikował opinię przychylą temu rozwiązaniu, a na początku 2019 r. rząd ma złożyć projekt odpowiedniej ustawy. Wszystko wskazuje, że zostanie przyjęta. W 2013 r. Francja zalegalizowała małżeństwa homoseksualne. In vitro dla wszystkich to kolejny krok.
Francuzi są podzieleni
Ale teraz przed Francuzami debata. Wbrew pozorom (albo też wbrew odruchowi, by całym sercem poprzeć opinię francuskiego komitetu) jest o czym dyskutować. Jednym z odkryć ostatnich dekad jest na przykład prawo człowieka do tożsamości. Podczas gdy polskie kościoły otwierają kolejne okna życia, w mniej ortodoksyjnych religijnie krajach zamyka się je właśnie dlatego, że człowiek ma prawo wiedzieć, skąd się wziął, w sensie genetycznym, w sensie historii rodzinnej – a rola podrzutka w oknie mu to prawo odbiera.
Są inne sposoby na zapobieganie morderstwom z rozpaczy – mówi się tam. Być może w dyskusji francuskiej pojawi się też wątek prawa dziecka do tego, by nie było niczyim projektem ani celem w życiu.
Psychoedukacja przy okazji sporów
Z psychologicznego punktu widzenia to bardzo trudna ścieżka: przyjść na świat, by coś uporządkować w czyimś życiu, coś komuś załatwić. Jeśli takie argumenty padną – tym lepiej. Ot, trochę psychoedukacji przy okazji sporów ogólnonarodowych.
Francuska debata zapewne rozstrzygnie się na korzyść in vitro dla par homoseksualnych i samotnych kobiet. By przejść na poziom subtelniejszy w widzeniu praw innych, trzeba zacząć od podstawowych. Tymczasem po Polsce jeździ auto na warszawskich numerach, z którego przez megafon szczuje się osoby o orientacji homoseksualnej, wygłaszając kłamstwa. Podobnie jak było z in vitro.
Czytaj także: Episkopat wydał książkę o in vitro. Oto 10 jej największych manipulacji