Bożena i Lech Janerkowie o tym, jak to jest być rockmanem po sześćdziesiątce

Rozmowa z Bożeną i Lechem Janerkami o tym, jak sobie radzić wobec zalewu (i braku) słów.

Sławomir Kamiński/Agencja Gazeta „Przez większość czasu nie jest mi smutno. Staram się wierzyć w postęp”.

JOANNA CIEŚLA: – Jak to jest być rockmanem po sześćdziesiątce?
LECH JANERKA: – My mamy po 67 lat, więc jesteśmy raczej przed siedemdziesiątką. To robi różnicę. Do pewnego momentu człowiek czuje się, jakby był ideą. Ciało jest na tyle sprawne, że realizuje swoje zadania, nie rejestrując trudności. A po 65. roku życia nagle trudności się pojawiają.

Kiedy na przykład?
LJ: – Po koncercie. Muzyk rockowy to jest głupie stworzenie.