Po śmierci Jezusa na krzyżu, grób, do którego go złożono, po trzech dniach był pusty. Ciała Mahometa też nikt nie widział od ponad 1300 lat. W przypadku Zaratustry nieznane jest nawet miejsce pochówku.
Za to ich poprzednik, faraon Echnaton (1353-1336 p.n.e.), człowiek, który dużo wcześniej wynalazł nad Nilem monoteizm, pojawił się właśnie ponownie, i to jako człowiek z krwi i kości. Genetycy zidentyfikowali jego doczesne szczątki. Znaleziono je - pochowane anonimowo – w Dolinie Królów koło Luksoru, w grobie numer 55.
Mamy zdjęcia rentgenowskie twórcy nowej religii, nawet jego genetyczny "odcisk palca". Dostojny zmarły spoczywa obecnie w przeszklonej witrynie w Muzeum Egipskim w Kairze. Miał 1,60 m wzrostu, był raczej delikatnej budowy – z postury trochę jak David Bowie.
Krótko po epoce kamiennej Echnaton przeprowadził religijną rewolucję, która pchnęła ludzką myśl na nowe tory. Dla niego istniał tylko jeden bóg: Aton, przedstawiany jako dysk słoneczny. Kultu innych bóstw zakazał. Aton symbolizował czyste światło i płodność, był bogiem żywiołowo krzewiącego się życia. "Ryby w rzece wyskakują przed twoje oblicze", czytamy w wielkim hymnie do Atona, ułożonym przez samego faraona: "Dajesz powietrze pisklęciu w skorupce, aby je ożywić".
W nieznacznie zmienionej wersji ten hymn znajdujemy też w Biblii (Psalm 104). Ale jak tam trafił? Zagadki piętrzą się wokół postaci niezwykłego króla, który w pobożnym kraju nad Nilem doprowadził do potężnego chaosu.
Cały radykalizm tego człowieka jaskrawo ukazał się dopiero teraz. Na szkielecie Echnatona zachowały się tylko nieliczne strzępy miękkich tkanek. "Pobieżnie zabalsamowano go dopiero w jakiś czas po śmierci", tłumaczy antropolog Albert Zink, "on nie wierzył w życie pozagrobowe".