Ks. Camilo Torres z Kolumbii poszedł nawet do partyzantki i za ubogich zginął z bronią w ręku. Inni upominali o sprawiedliwość bez broni, słowami Jezusa – buntownika z Nazaretu: ks. Gustavo Gutiérrez z Peru, abp Hélder Câmara z Brazylii, kard. Raúl Silva Henríquez z Chile czy zamordowany przez juntę w Argentynie bp Enrique Angelelli. Od lat 60. tworzyli w Kościele nurt zwany teologią wyzwolenia.
Jednym z nich był także Miguel D’Escoto, duchowny z Nikaragui, którego kilka dni temu papież Franciszek przywrócił do łask. 81-letni ks. D’Escoto był od 30 lat zawieszony w funkcjach kapłańskich. Ukarał go Jan Paweł II, który w teologach wyzwolenia upatrywał „konia trojańskiego komunizmu” w Kościele. Po rewolucji sandinistów w 1979 r. D’Escoto wraz z dwowa księżmi, braćmi Ernestem i Fernandem Cardenalami, wszedł do rewolucyjnego rządu. – Być może łączenie kapłaństwa i polityki to błąd, pozwólcie nam jednak błądzić po stronie biednych, skoro przez tyle wieków Kościół błądził po stronie bogatych – odpowiadali na zarzuty Watykanu księża sandiniści.
D’Escoto przez 11 lat pełnił funkcję szefa dyplomacji. Kilka lat temu, po powrocie sandinistów do władzy, był doradcą prezydenta Daniela Ortegi. Przewodził Zgromadzeniu Ogólnemu ONZ. Z uczuciem, że jego dni są policzone, napisał list do papieża Franciszka, w którym wyraził pragnienie odprawiania mszy. Franciszek, mimo że w przeszłości skłócony z teologami wyzwolenia, odpowiedział bez zwłoki. D’Escoto znowu może odprawiać msze i spowiadać.
To kolejny gest Franciszka w stronę wyklętych księży. Od początku pontyfikatu, tak jak oni piętnuje kapitalizm, wyzysk, niesprawiedliwości społeczne. Rok temu nawiązał korespondencję z najbardziej wyklętym – brazylijskim teologiem Leonardo Boffem, który na gruncie teologii podważył całą strukturę Kościoła katolickiego.