Mahathir Mohamad to najstarszy premier świata – 92-latek, na wszelki wypadek już podczas kampanii wyznaczył więc następcę, 70-letniego Anwara Ibrahima, który dopiero co po dekadzie wyszedł z więzienia, gdzie zresztą wtrącił go wcześniej (po dwóch mocno naciąganych procesach za homoseksualizm) właśnie Mohamad. Nowy/stary premier rządził już Malezją w latach 1981–2003 i pod koniec ostatniej kadencji pokłócił się z zastępującym go wówczas Ibrahimem, po którego aresztowaniu przelał łaski na Nadżiba Razaka. Ten zamienił jednak kraj w prawdziwą kleptokrację i tylko dla siebie ukradł 700 mln dol. państwowych pieniędzy. Mohamad „dla ratowania demokracji” zmienił więc barwy polityczne i dzięki antykorupcyjnej kampanii odebrał po 60 latach władzę partii, do której sam wcześniej należał.
Radość z jego wygranej i zwolnienia z więzienia popularnego Ibrahima może być jednak przedwczesna. Poprzednim razem, gdy Mohamad był u władzy, dał się poznać z ostrych ataków na niezależne sądownictwo, prześladowania prasy oraz aresztowań organizatorów pokojowych demokracji. Przekładał też faworyzowanie etnicznych Malajów ponad inne grupy zamieszkujące kraj, zwłaszcza nielubianą przez niego mniejszość chińską. Od razu po zaprzysiężeniu zapowiedział też odchudzenie administracji publicznej o 17 tys. etatów, więc jego miesiąc miodowy ma się ewidentnie ku końcowi.