Niekonwencjonalne podejście prezydenta USA Donalda Trumpa do Korei Płn. doczekało się swojej nazwy. Na szczycie w Singapurze Trump zademonstrował Kim Dzong Unowi, ile północnokoreański satrapa traci, izolując się od świata i strasząc otoczenie wojną jądrową. Trump namawia Kima, by zamiast rzucać groźby, ściągał kapitał i turystów, a wzdłuż plaż budował osiedla z mieszkaniami na sprzedaż (ang. condo). Podczas spotkania doktrynę condo zaprezentowano w kilkuminutowym filmie, utrzymanym w poetyce wielkiej hollywoodzkiej produkcji. Trump i Kim to dwaj superbohaterowie, którzy po połączeniu swoich mocy zapewniają pokój światowy i dobrobyt w Korei Płn.
Taką politykę można uprawiać w przedszkolu, komentuje południowokoreański dziennik „Chosun Ilbo”, konserwatywny i pozostający w opozycji do pomysłów zbliżenia z Północą. Konserwatyści z Południa, a podobne odczucia towarzyszą wielu ekspertom obserwującym sprawy koreańskie, twierdzą, że Trump sprzedał za tanio. W zamian za mgliste zapewnienia wstrzymania prób jądrowych i rakietowych, rozbiórki jakiejś części poligonów i wypuszczenie kilku uwięzionych obywateli amerykańskich uścisnął Kimowi dłoń, czym zdjął z niego piętno renegata. Na Twitterze ogłosił, że reżim „nie stanowi już zagrożenia jądrowego”, co otwiera drogę do demontażu systemu międzynarodowych sankcji. Totalitarne porządki bagatelizował. Dorzucił obietnicę zakończenia cyklicznych ćwiczeń wojsk USA i Korei Płd., uznał je za prowokacyjne i zbyt kosztowne.
Wiadomo, że proces ewentualnego rozbrojenia Korei potrwa lata, więc są rachuby, że w długiej perspektywie ukryta jest w tak nieszablonowym podejściu pewna logika. Od dekad Koreę bezskutecznie próbuje się zastraszyć lub przekupić, reżim i tak zdołał się uzbroić, a nie jest to dobry adres do przechowywania broni masowego rażenia.