Gilbert Chikli wydaje się nawiązywać do długiej tradycji wielkich oszustów, ubierając stare tricki w nowe szaty. Kiedy teraz ruszył jego (i sześciu wspólników) proces w Paryżu, nie bez powodu przywołana została postać Victora Lustiga, który sto lat temu sprzedał naiwnym wieżę Eiffla. 54-letni Chikli, zwany Billym (na zdjęciu z żoną), Francuz z izraelskim obywatelstwem, udawał ministra obrony Jean-Yvesa Le Driana. I za pomocą Skype’a, w lateksowej maseczce z podobizną ww. na twarzy, siedząc za wielkim biurkiem, z flagami w tle, namawiał możnych tego świata (w sumie, jak ustalono, przynajmniej 150 osób z 40 państw), aby wsparli finansowo tajną rządową operację uwolnienia zakładników. Mieli pośredniczyć w przekazywaniu (własnych) pieniędzy na wskazane konta, a Francja miała im to wynagrodzić. Oszuści do korespondencji używali podrobionego konta mailowego ministra. Jakość operacji była dosyć byle jaka (błędy ortograficzne, nielogiczności w argumentacji), więc większość indagowanych (głów państw, szefów wielkich koncernów, eminentnych postaci wszystkich religii) nie dała się nabrać. Co więcej, część nagrywała rozmowy z rzekomym ministrem, co teraz stanowić ma przyszpilający materiał dowodowy. Niemniej trzech mniej czujnych, w tym biznesmena i filantropa Agę Khana oraz tureckiego miliardera Inana Kiraça, udało się naciągnąć na 50 mln euro, przelanych na konta w Polsce, w Chinach i Dubaju.
W 2015 r. francuski sąd skazał zaocznie Chikliego na 7 lat za podobne oszustwa sprzed 10 lat, których ofiarami były najpotężniejsze firmy francuskie. Powstał nawet o tym film. Oglądał go w Izraelu, gdzie schronił się przed nakazem aresztowania, ale w 2017 r. został zatrzymany na Ukrainie i deportowany do Francji (oddzielny wątek śledztwa dotyczy łapówek, które miał tam proponować w zamian za uwolnienie).