Giorgia Meloni. Rządzenie populistów i fanów Kremla to nowy etap w Europie

Przyszła premierka posługuje się dawnym hasłem faszystów: Bóg, ojczyzna i rodzina.

Giorgia Meloni będzie pierwszą włoską premierką – to najważniejszy efekt niedzielnych wyborów parlamentarnych. Większość zapewni jej koalicja trzech prawicowych sił. Obok zwycięskiej, kierowanej przez Meloni partii Bracia Włosi koalicję utworzy Forza Italia wracającego do wielkiej polityki Silvia Berlusconiego, rocznik 1936, który właśnie oznajmił, że Władimir Putin został zmuszony do inwazji na Ukrainę. Trio uzupełni Liga i jej szef Matteo Salvini, fan Putina, kwestionujący sens zachodnich sankcji na Rosję. Sama Meloni zarzeka się, że będzie wspierać Ukrainę, obiecuje przekazywać jej broń. Nie wiadomo tylko, co na to koalicjanci.

Przyszła premierka posługuje się dawnym hasłem faszystów: Bóg, ojczyzna i rodzina. Chce blokady Morza Śródziemnego, by zatrzymać niekontrolowaną migrację z Afryki Płn. Zapowiada obniżenie podatków, broni włoskiej tożsamości i godności, nie podoba się jej LGBT, woli tradycyjne rozdanie ról społecznych. Prawicowa Europa pospieszyła więc z gratulacjami. Szczególnie że nacjonaliści zdają się być na fali nie tylko na Półwyspie Apenińskim – wybory w Szwecji właśnie wygrała partia o neonazistowskiej proweniencji. Meloni stanie na czele pierwszego rządu skrajnej prawicy od ery Mussoliniego. Co prawda w kampanii łagodziła ton, dystansowała się od innych prawicowych populistów i miłośników Kremla, w tym Marine Le Pen z Francji i premiera Węgier Viktora Orbána. Rządzenie to jednak nowy etap.

Z kolei złagodzenia retoryki z kampanii można się spodziewać wobec Unii Europejskiej. W tym przypadku realizacja ostrych zapowiedzi Meloni wiązałaby się zapewne z ryzykiem utraty sporych pieniędzy pocovidowego wsparcia, w przypadku Włoch to 200 mld euro, potrzebnych zadłużonej gospodarce. Wreszcie zaniepokojeni pocieszają się, że pęknięcia między koalicjantami, zwłaszcza rywalizującymi Braćmi i Ligą Salviniego, mogą się poszerzać, a wtedy ekipa Meloni podąży trajektorią 69 dotychczasowych powojennych włoskich gabinetów i nie przetrwa zbyt długo.