Przez otwarte na przestrzał okna do Casa Almson wpada delikatna bryza od Cieśniny Florydzkiej. Nad Hawaną zachodzi słońce, a ja uczę się hiszpańskiego. „Anoche, yo fui en un nightclub de mala fama” (Zeszłej nocy odwiedziłem klub o złej reputacji) – dukam, gdy nagle tuż za oknem rozlega się głośne gęganie. – Co to u diabła było? Jakaś gęś? – przestawiam się szybko na angielski. Alma, moja nauczycielka, przechyla głowę i z uwagą się wsłuchuje, jak ptaszysko po raz kolejny wylewa swoje żale.