Najwcześniej pojawiają się piekarze. Jeszcze przed świtem rozpalają paleniska i stawiają na nich głębokie patelnie (sadż), by zdążyć upiec płaskie syryjskie chlebki, nim przyjdą pierwsi klienci. Zapach sezamu i świeżego pieczywa wypełnia uliczki, na długo zanim inni kupcy i rzemieślnicy zaczną oporządzać kramy i warsztaty. Gdy o siódmej rano otwierają się wreszcie drzwi piekarni, od razu staje w nich właściciel pobliskiej restauracji. Kupuje cały stosik dużych okrągłych placków. Poda je na tradycyjne syryjskie śniadanie – do maczania w ziołowej przyprawie (zatar) i oliwie z oliwek albo jedzenia z fasolą, falafelami, fattehem i hummusem.