Zdanie przypisywane św. Augustynowi, zawarte w Raporcie (POLITYKA 4), jakoby „nie była dzieciobójczynią ta, która sprowadza poronienie, zanim dusza wstąpi w ciało” – to streszczenie mylnie zrozumianej wypowiedzi Świętego. W napisanym w 420 r. dziele „Pytania dotyczące Siedmioksięgu” (lib. 2, c. 80) święty Augustyn objaśnia tekst z Księgi Wyjścia (21,22). Dotyczy on poronienia, które nastąpiło u kobiety, próbującej rozdzielić bijących się mężczyzn. W przekładzie Biblii, jakiej używał św. Biskup, tłumacz odczytał arystotelesowskie rozróżnienie płodu ukształtowanego i bezkształtnego: „jeśli poroniła płód jeszcze nie ukształtowany, ten, co ją uderzył, poniesie karę, jaką naznaczy mąż kobiety; Jeśli zaś był ukształtowany, odda duszę za duszę”. Św. Augustyn zastanawiał się, skąd taka różnica w karze. Doszedł do wniosku, że w pierwszym wypadku nie należało karać jak za zabójstwo, „bo nie da się sprawdzić, czy płód miał już duszę”. Trzeba ogromnej wyobraźni, żeby w tekście dopatrzyć się pozwolenia na zabijanie płodu w pierwszych miesiącach ciąży.