Nawiązując do artykułu Piotra Pytlakowskiego (POLITYKA 34) w pełni popieram stanowisko Yarona Beckera i Aleksa Danziga zawarte w Raporcie o sposobach przedstawiania dziejów Polski w podręcznikach do nauczania historii. Od dziesięciu lat poszukując materiałów do książki „Dzieje Polski w międzynarodowych podręcznikach” dokonałem analizy książek szkolnych z 68 krajów. Śledzę także obraz Polski w izraelskich podręcznikach do nauczania historii. O ile bardzo krytyczny w ocenie zwłaszcza wątku związanego z Holocaustem – Żydowski Instytut Historyczny w Warszawie przyznaje, że w tym zakresie zachodzą w naszym pisarstwie podręcznikowym pozytywne zmiany, o tyle brak takiego postępu widać wyraźnie w izraelskich książkach szkolnych do nauczania historii. Nadal jest to obraz dla nas krzywdzący zwłaszcza jeśli chodzi o odpowiedzialność Polaków za zagładę Żydów w czasie II wojny światowej.
Taki stan rzeczy sprzyja powstawaniu lub umacnianiu stereotypu Polaka-antysemity. Dodam jeszcze, że podobny obraz kształtują także inne publikacje. W tłumaczonej na wiele języków książce znanego francuskiego historyka Marca Ferro znajduje się rozdział poświęcony szkolnej edukacji historycznej w Polsce. W niemieckojęzycznym wydaniu tej książki oprócz wielu tendencyjnych i nieprawdziwych informacji znajdujemy również na stronie 203 pozbawione materiału dowodowego stwierdzenie, z którego wynika, że po 1989 r. zmieniały się częściowo treści polskich podręczników, ale nadal są one antysemickie.