Andrzej Walicki: Polskie zmagania z wolnością. Universitas. Kraków 2000, s. 470
Jakie szczęście, że są jeszcze polscy autorzy niezależni od grupowych nacisków i lojalności, myślący tylko i wyłącznie na własny rachunek. Jaki paradoks, że po dziesięciu latach polskiego doświadczenia wolności są oni wciąż przygnębiająco nieliczni, a większość z nich mieszka poza Polską. Książka profesora Andrzeja Walickiego, historyka idei, jest pasjonującym przykładem zastosowania anglosaskiej z ducha trzeźwości osądu do analizy naszych narodowych sporów: o PRL, Solidarność, generała Jaruzelskiego, rolę inteligencji i Kościoła, rozumienie patriotyzmu, kształt i kierunek zmian ustrojowych. Walicki pisze ponad podziałami na „postSolidarność” i „postkomunizm”, „lewicę” i „prawicę”, co pewnie krajowym harcownikom obu obozów będzie nie w smak. W głębszej lekturze zbiór tych tekstów okazuje się nienachalnym manifestem nowoczesnego liberalizmu – z odcieniem konserwatywnym, acz nie prawicowym. Nie poprzestaje więc na krytyce wszelkich form stadności ani na obronie własności prywatnej i rynku. Broni równie przekonująco wolności sumienia i społeczeństwa otwartego jako ładu, w którym mogą współistnieć i współdziałać ludzie o najróżniejszych poglądach.
Im więcej w Polsce kultury liberalnej, tym mniej w niej azjatyckości – chciałoby się podsumować, ale taka formułka bynajmniej nie wyczerpuje bogactwa tej szalenie ważnej książki. Wspaniały prezent i przestroga na dwudziestolecie Solidarności.
[warto mieć w biblioteczce]
[nie zaszkodzi przeczytać]
[tylko dla znawców]
[czytadło]
[złamane pióro]