Roman Stanisław Ingarden: Roman Witold Ingarden. Życie filozofa w okresie toruńskim (1921–1926). Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Toruń 2000, s. 188 + 32 s. ilustracji
Jest to książka syna o ojcu, fizyka – o filozofie. Ale fizyk, by ją napisać, stał się historykiem, który nie polega na własnej pamięci i na tradycji rodzinnej, lecz sięga do dokumentów: od listów i papierów rodzinnych przez gazety i inne publikacje z epoki, aż po wspomnienia współczesnych, fotografie i obrazy. Tytuł zapowiada tylko opowieść o pięciu latach, które Roman W. Ingarden spędził w Toruniu. Książka przynosi jednak znacznie więcej: historię rodziny autora po mieczu i kądzieli oraz relacje o młodości filozofa, o warunkach, w jakich powstawała jego rozprawa habilitacyjna i dojrzewały pomysły późniejszych dzieł, o jego stosunkach z Husserlem, Edytą Stein, Twardowskim i Witkacym, o życiu kulturalnym i umysłowym Torunia wczesnych lat dwudziestych. Uderza wysiłek zrozumienia dawnych spraw i poczynań oraz umiejętność przybliżenia postaci ojca i filozofa bez wszelkiego brązownictwa. Całość napisana jest żywo i czyta się z niesłabnącym zainteresowaniem; lekturze dodaje uroku niezwykle staranna korekta i świetna szata graficzna: od papieru poczynając, a na barwnych reprodukcjach kończąc. W sumie – książka, którą każdy, kogo interesuje filozofia, przeczyta z przyjemnością i z pożytkiem.
Krzysztof Pomian
[warto mieć w biblioteczce]
[nie zaszkodzi przeczytać]
[tylko dla znawców]
[złamane pióro]