Ksiądz Stanisław Dziwisz, papieski sekretarz – jak nigdy dotąd – stał się osobą prawdziwie niezastąpioną. Jest asystentem i pielęgniarzem Ojca Świętego i nie opuszcza go ani na moment. Liczni biskupi z zagranicy wyrażają żal, że w finałowej fazie tego pontyfikatu coraz większą władzę przejmują przedstawiciele kurii. Podczas gdy papież koncentruje swą uwagę na wielkich przedsięwzięciach – Roku Jubileuszowym, działaniach ekumenicznych, dziele nawrócenia i planowanych podróżach na Bliski Wschód – kuria popycha sprawy w przeciwnym kierunku. Wielki Jubileusz przesyca tryumfalizmem, lansuje w tym samym czasie beatyfikację osobowości tak ze sobą sprzecznych jak Pius IX i Jan XXIII, hamuje starania o większą autonomię dla konferencji episkopatów. Kiedyś mówiło się w Watykanie o „polskim klanie”. Te czasy należą już do przeszłości. W najwyższych kręgach kurii powstała nowa koalicja: hiszpańska i hiszpano-amerykańska, która dziś wydaje się najbardziej wpływowa, zaraz po grupie włoskiej, i która wywiera wielki wpływ na prace najważniej-szych kongregacji. „Grupa iberyjska” sprawuje dziś przynajmniej dziewięć kluczowych funkcji na czele kurii i może odegrać znaczną rolę podczas przyszłego konklawe.