Ottaviano Del Turco, zanim został ministrem finansów, przewodniczył we Włoszech rządowej komisji antymafijnej. Do tych właśnie doświadczeń odwoływał się tłumacząc kolegom ministrom pozostałych państw Unii, iż rzadkie są przypadki prania brudnych pieniędzy, kiedy przy okazji nie pojawiają się nazwiska adwokatów. Nie oznacza to, że systematycznie uczestniczą oni w tym procederze, ale z racji swoich obowiązków często wiele wiedzą na ten temat. Stąd inicjatywa grupy ministrów, aby wymóc zwolnienie członków palestry od obowiązku tajemnicy zawodowej, gdy chodzi o przypadki prania brudnych pieniędzy. Co w praktyce sprowadzałoby się do wymogu zgłaszania władzom przypadków takich nadużyć. Del Turco nie zdołał jednak przekonać Hiszpanów i Portugalczyków, a zwłaszcza Niemców, Austriaków, którzy twardo opowiadają się za utrzymaniem zasady tajemnicy zawodowej wśród adwokatów, jako jednej z podstawowych wolności demokratycznych. Unia jest więc w tej kwestii mocno podzielona, a czwórka oponentów jest w stanie zablokować przyjęcie wspólnej dyrektywy. I o ile ministrowie finansów skłonni są zaostrzać reguły walki z przestępczością fiskalną, o tyle ich koledzy z resortów sprawiedliwości, którzy mają wielu kolegów w środowisku adwokatów, stawiają najostrzejszy opór.