Dzięki unijnym pieniądzom nastąpiła powszechna mobilizacja. Kto zainwestował w firmę spożywczą 10 mln zł, drugie tyle dostawał z Brukseli. W sumie do Polski w ramach programu pomocowego SAPARD wpłynęło 2 mld zł. Brał każdy: firmy owocowo-warzywne, spółdzielnie mleczarskie (Mlekovita, Łowicz, Grajewo, wszystkie bardzo poprawiły lokaty w rankingu), przetwórnie mięsa (Polski Koncern Mięsny Duda SA, Indykpol, GKZM Duda z Sosnowca). W tym roku unijna dotacja jest dwukrotnie wyższa. Można już dostać 20 mln zł, ale tyle samo trzeba samemu zainwestować. Chętnych nie brakuje.
Przemysł spożywczy wykorzystał więc swoją szansę i w efekcie co piąty litr polskiego mleka jedzie teraz w różnej postaci za granicę. Eksport polskiej żywności w 2004 r. wzrósł o ponad 30 proc. Sprzedaliśmy towary za ponad 5,2 mld euro.
Tej tendencji nie psuje silny złoty, bo ceny surowców rolnych, które wzrosły od razu po wejściu do Unii, teraz ustabilizowały się na niższym poziomie. Gdy euro kosztowało 4,70 zł, to tyle samo zakłady przetwórcze płaciły dostawcom za kilogram żywca wieprzowego. Teraz żywiec i euro spadły do 4 zł. A mimo to chłopi za bardzo nie narzekają, bo staniały również pasze.
Ranking – ku zdziwieniu tych, którzy straszyli, że zagraniczne koncerny nas wykupią – pokazuje, że w branży spożywczej coraz silniejsze są firmy polskie. Spółdzielnie mleczarskie łączą się, wzmacniają, umiejętnie korzystają z unijnych dotacji. Ich rentowność po modernizacji wielu linii (tej wymuszonej przez Brukselę) wzrosła. Ich właścicielami są rolnicy. Żeby ich ktoś mógł wykupić, musieliby się na to sami zgodzić. Ani im to w głowie. Nauczyli się współpracy, mniej ze sobą konkurują, rośnie więc ich siła w negocjacjach z sieciami handlowymi.