Wypada powiedzieć: nareszcie. Po dłuższej przerwie w krakowskim Muzeum Narodowym ponownie otworzono wyraźnie odmienioną, a przy okazji odmłodzoną, Galerię Sztuki Polskiej XX wieku. Trzeba od razu zaznaczyć, że nie rości sobie ona ambicji do usystematyzowania i uhierarchizowania całego twórczego dorobku minionego stulecia. Albowiem mimo zobowiązującej nazwy jest to galeria nade wszystko sztuki krakowskiej. Nie ma zresztą w tym nic złego; wszak pod Wawelem miało w tym czasie miejsce wiele ważnych artystycznych dokonań. Począwszy od Młodej Polski, przez międzywojenną sztukę formizmu i koloryzmu, Grupę Krakowską i formację Wprost, po Grupę Ładnie i Supergrupę Azorro. I wszystkie te nurty, kierunki i tendencje zgodnie wystawiono obok siebie. Kuratorzy przyjęli dość ciekawe rozwiązanie polegające na połączeniu tradycyjnej prezentacji w układzie historycznym z porządkowaniem sztuki w układzie problemowym. W kojarzonym z dość konserwatywną wizją sztuki Krakowie mile zaskakuje obecność w ekspozycji takich artystek jak Katarzyna Kozyra czy Alicja Żebrowska. W sumie jednak odnowiona galeria to raczej spokojna i ciekawa wyprawa w świat wartości dawno już sprawdzonych i zaakceptowanych aniżeli próba tworzenia zupełnie nowych hierarchii. Te pozostawmy innym.
Piotr Sarzyński
Galeria Sztuki Polskiej XX wieku, Muzeum Narodowe w Krakowie, ekspozycja stała